به نظر من احساس سامپاتی و همزاد پنداری با نقش مازیار سیدی بسیار سخت بود…کاراکتر بسیار یک بعدی بود و صرفا فقط خشمگین. شاید نکته کلیدی این نمایش باید همین میبود. دیدن ابعاد مختلف کاراکتری که در ظاهر دوست داشتنی نیست. از این لحاظ به نظر من موفق نبود. وجود خسرو پسیانی کاملاً نمایش رو نجات داد! چقدر این بازیگر شیرین و انعطاف پذیر و با استعداد هستش. مرجان اتفاقیان هم خیلی خوب بود. خسته نباشید میگم به همه.