مرغابی (وحشی) دوست داشتنی!

به نظر من برهانی از کارگردانهایی است که روح اداپتاسیون رو به خوبی درک کرده و شناخت واقعا خوبی بر ایبسن و میلر و امثال آن دارد و قطعا و هنگامی سخنی از اقتباس میاد برهانی میتونه یکی از گزینه های اول تماشا باشه.

در لحظه ورود با طراحی صحنه ای رو‌به‌رو می‌شوید که قطعا برایتان دلپذیر است، نمیگویم ساختارشکن اما کاملا با حس و حال یک نمایش کلاسیک همخوانی دارد و از لحاظ دیداری برای تماشاگر جذابیت و احترامی را دنبال میکند، همینجا بهتر است اشاره شود که طراحی صحنه علی رقم جذابیتش یک نکته منفی دارد و آنهم عدم لذت تماشا برای باکس های کناری است، توصیه من برای تماشا باکس b در ابتدا و بعد آن a است یعنی ردیف های وسط، قطعا باکس b تجربه بهتری دارد مخصوصا ردیف های ۱ تا ۵، البته اگر اهل تجربه پرسپکتیو مناسب تری هستید شاید ردیف ۲ تا ۴ بهتر باشه.

از لحاظ طراحی نور و زاویه تابش به نظرم نمایش دقت زیادی داشته، البته که سلیقه من شاید مقداری در توان بیشتر نور عمومی صحنه در برخی از پرده ... دیدن ادامه ›› ها بود.

آرایه گری و اکسسوار نمایش هم مناسب بود فقط برام سواله که وقتی از به طور مثال نون و کره ( یا پنیر) واقعی استفاده میشه، چرا باید شیشه نوشیدنی خالی باشه و ادای ریختن نوشیدنی را در بیارن؟ خب آب باشه داخلش چه اشکالی داره؟ اگه فعل نوشیدن باشه پس تخیلش هم ممیزدی داره. به نظرم اگر محتوا داخل شیشیه باشه بهتره. سیگار نمایش هم اگر به جای فیلتر سفید از سیگار های غیر کاغذی و برگ پیچ استفاده بشه که اصلا بحث زمان را در برنمیگیره، مناسب تره. البته شاید به نظر این مسائل سخت گیری باشه اما در یک کار حرفه ای چیزی را که به عنوان تماشاگر دیدم بیان کردم. نکته آخر در این مورد، دوست داشتم اون طراحی پشت پرده را بیشتر میتونستم ببینم با نور کمی بیشتر، هر چند که میدانم باید این شکل ارائه میشد. چهره پردازی و گریم هم به نسبت اجرا کاملا مناسب بود و در راستای اجراهای اینچنینی بود.

از نظر بازیگری، شاید جز معدود آثاری باشه (در این روزها) که دارای بازیهای نسبتا هم طراز، روان و مناسب است که کاملا مخاطب را در ادامه و پیگیری نمایش کمک می کند، دقیقا نمیتونم بگم کدام بازیگر بهتر از سایرین بود چون همه استانداردهای مناسب خودشان را داشتند، اما از بازی مرد مکمل نقش امین میری را خیلی پسندیدم، شاید طنزی که به نمایش داده شده بود و به نظر من خیلی ریسکی بود، امین امیری به خوبی از پس این طنز وزین برامده بود.

قسمت خوب دیگر نمایش نیز ویدیو آرت نمایش بود که بسیار مناسب و دقیق بود و به اجرا جنبه تصنعی نمیداد و کاملا فکر شده بود، ایده قاب حاضر در صحنه نیز با انکه کار جدیدی نبود، دوست داشتم.

متن نمایش نیز کاملا خوب بود، اقتباسی ماهرانه از ایبسن که دچار تغییراتی در جهت اندیشه تیم اجرا و احتمالا تماشاگران بود. متن نمایش به زیبایی بحث دوران کودکی، آرزوها، تنبلی ها و جنسیت و نسل را به طور عمومی را مرور می‌کند و تقابل جنسیتی نمایش را در این اجرا دوست داشتم که یکی از نقاط تغییر کرده نسبت به متن اصلی بود. به طور مثال مرغابی وحشی سرآخر توسط چه کسی شکار شد؟ که در نمایش پاسخ آن را خواهید یافت. در واقع در این نمایش به صورتی بحث مناسبت قدرت و مقاومت تغییر کرده و به گونه ای مفاهیم به صورت امروزی تر شده ای در یک متن کلاسیک جانشین شده‌اند، صد البته که این تغییرات آنقدر هم بزرگ نیست که گویی دارید یک اثر اعتراضی را مشاهده می‌کنید، ما برای من دوست داشتنی بود.

اصولا در مورد مدت زمان اجرا هم صحب هایی با دوستان دیشب و یا شب های گذشته انجام شد که برخی معتقد بودند زمان اجرا کمی طولانی است، شاید به نظر من دقیقا اینطور نبود که خسته شده باشم اما گاهی تمپو کار افت میکرد و احتمالا برای تماشاگر حاضر در صحنه نزدیک ده دقیقه ای کوتاه تر شود بهتر هست. اما در مجموع این نمایش با تمام آنچه که بود و یا هست برایم دوست داشتنی و قابل احترام بود و شب خوبی از باب تماشا سپری شد.

مانا و پراجرا باشید
⭐⭐⭐⭐