نمایش درباره زندگی و مرگه و قصه اش قصه ی تقریباً همه ما انسان ها برای جستجوی معنای زندگیه. ادعایی نداشت، پندی نداد و خوب تموم شد. ضرب آهنگ قویش رو تا آخر حفظ کرد و با اینکه دکور نداشت ولی جای خالیش احساس نمیشد.

هیچکدوم از کارکترها اسم نداشتن که نشونه ی گمنامی اهل خانواده ست؛ خانواده ای که بحران معنا داره و حالا یکی از اعضاش میگه «همه اینها یعنی چی؟»

بازیگرها خیلی خوب بودن و نقطه قوت اثر بود. طنزش هم به اندازه و خوب بود.