شاید بیشتر افراد مدام تو ذهنشون مرور کردن الهام چه‌قدر تو گوشت تلخی! الهام چه‌قدر تو رو مخی! الهام چه‌قدر تندی! الهام چه‌قدر تو …!!!
اما من از اون کمترین افرادم که الهام رو خیلی دوست داشتم، حس کردم و حتی باهاش اشک ریختم! دلم میخواست بغلش کنم و بگم الهام چه‌قدر میفهممت، چه‌قدر تنهاییت رو‌ درک میکنم، چه‌قدر از دست رفتن آسایشت برام ملموسه، چه‌قدر تلاش‌هات برای زندگیت رو نگفته میدونم!
اون لحظه‌ای که به عنوان یه شخصیت علمی خودت رو کنار کسی دیدی که بی هیچ تلاشی خواسته‌ی تو رو تو مشتش داره، اون لحظه رو بارها زندگی کردم!!!
اشک ریختم، برای پرده‌ی آخر، برای الهام، برای خودم…

لذت بردم از این اجرا، خداقوت به همه!
ناهید استواری، مرسی که انقدر عالی بودی! 💋🫂