درد نوشان را بار دوم تجربه کردم. تأثیرگذارتر از بار نخست و با تنوع بصری بیشتر. البته یک نمایش پویا باید همین باشد. برای من هم یک نمایش بود، هم کنسرت و هم جلسه‌ی تراپی، هم به وجدم آورد، هم آرامم کرد و هم غبار روحم را زدود.
دستتان درد نکند، دست مریزاد.
تنها موضوعی کمی ناراحتم کرد، صدابرداری و آن هم صدابرداری ضعیف (به‌خاطر انتخاب اشتباه میکروفن و کنترل نکردن دینامیک صدا) از صدای توانای خانم منصوری بود که البته به صدابرداری سالن ربط دارد و به گروه مرتبط نیست.
امیدوارم باز هم این نمایش را ببینم. مانا باشید.