خسته نباشید به همه عزیزان، اجرا به قطع ارزش دیدن داره . به شخصه بسیار لذت میبرم از دیدن اینهمه جوان هنرمند و زحمتی که برای اجرای یک نمایش میکشند که تصورش هم برای ما سخته. در ادامه لازم میدونم بگم مخاطب امروز کشش دیدن تئاتر بیش از یک ساعت و نیم را ندارد چه بسا که خواندن رمان های قطور و چند جلدی هم در این دوره اغلب یا از حوصله خوانندگان خارج است یا اساسا زمانی برای این کار یافت نمیشه. به همین شکل فکر میکنم بزرگان و عزیزان و پیشروان تئاتر ایران از جمله دکتر صادقی، دکتر رفیعی، بهرام بیضایی، هادی مرزبان و بسیاری عزیزان دیگر به شکلی که در دوره های قبلی تئاتر بسیار مرسوم تر بوده، زمان را طولانی تر در نظر گرفته و به شرح حداکثری جزئیات میپردازند که به نظر من در این دوره ای که ما هستیم شاید نیاز به بازنگری در این باره باشد. از این لحاظ میتونم بگم اجرا به من حس تماشای تئاتری در سالهای دور رو میداد. با این حال به تمامیت کار بسیار احترام میگذارم و قطعا باید این کار رو دید و بهش فکر کرد.