یه نمایشنامه فرانسوی با موضوع رابطه داغون چندتا زوج. به نظرم سطح بازی ها یکم متفاوت بود یعنی تو دو تا کلاس متفاوت از خانم پرور و اون اقا پولداره
... دیدن ادامه ››
که بدون اونها نمایش تا حد زیادی ارزشش رو از دست میداد تا اون دوتا آقاهه از بازیهای خوب تا معمولی. چقدر لحن صحبت کردن بازیگر خانم من رو یاد هانیه توسلی مینداخت. کار کارگردان هم امضای خاصی نداشت.
نمایش سراسر شوخی جنسی و بی ادبانه بود. من با این نوع شوخی اصلا مشکل ندارم و اتفاقا بدم هم نمیاد. ولی اینکه تنها دلیل خندیدن مخاطب تو بخشهای زیادی از نمایش این باشه به نظرم جالب نیست.
طراحی صحنه رو دوست نداشتم گیلاس رنگی چی میگه اون وسط؟ یا کفش نیوبالانس خیلی تو ذوق میزد. پرده هم جلوی دیدن بخشی از نمایش رو گرفته بود.
صدای خیلی بلند موزیک هم باعث میشد خاطره خوبی از اون پسر که با همه جاش مینواخت تو ذهن نمونه. یه جاهایی باید گوشام رو میگرفتم که کر نشم.
.
.
.
من خیلی از نمایشنامه و حرفی که میخواست بزنه سر در نیاوردم یا بهتر بگم فهمیدم چی میخواست بگه ولی خوب نگفت. در واقع موضوع یکی از مشکلات روابط زناشویی که حرف نزدن بود رو مطرح کرد ولی نه دلایلش رو بررسی کرد و نه راهکاری داد فقط با فیلم آخری که پخش کرد میشه تصور کرد که منظورش اینه که همینه که هست. خب اگه همینه که هست که دیگه نمایشنامه چی مینویسی؟
در اخر هم حیفه که کامنت بزاریم و مجددا یه غری به مدیریت سالن شهرزاد نزدنیم. که لطف میکنن سانس هر دو سالن رو هم زمان میزارن که 5000 نفر تو سالن تو هم بلولن بعد با کلی تاخیر در سالن رو باز کنن که هم معطل بشیم هم تو شلوغی اذیت بشیم
جدا دارم به این فکر میکنم کیفیت سالن رو به معیار های دیدن یه نمایش اضافه کنم