به ضـرب آهنــگ لبهـــایت ، دلـــم گردیــده وابسته
سخن آغـــــاز می داری ، و من خامــوش پیوسته
کُند چشـــم تـــو درگیـــرم ، نظــر از تــو نمی گیرم
گمانـــم مهــر تـــو بـر دل ، درون سینـــه بنشسته
نمی دانم خودت دانی، که همچون ماه می مانی؟
که نجـوا می کنـم با او ، شبـان در خلـوت آهسته
تـو حس دیگــری هستی ، شبیـه اوج سـرمستی
نمی گردد دل و جانـــم ، اگــر باشی ، دگـر خسته
مـــرا هنگـامــــه ی رفتـن ، نیـــاید تــــاب دل کندن
نگویــم با تـو آخر هـم ، به جز یک حرف سر بسته
-----------------------------------------------------------
الف.عارف