میرزا مخنث ، صرفا یک تئاتر نیست !

تئاتر از منظر رسانه ای ، تاریخ پرفراز و نشیبی را طی کرده است و شاید بیراه نباشد که تئاتر را فارغ از ذات هنری اش ، یکی از ارکان بلافصل دموکراسی بدانیم.
میرزا مخنث از چند بعد ، تئاتر مهمی است.
اول اینکه رفتار توده وار مردم را در قبال ماجرای مشتاق و همان رفتار را در قبال ماجرای لطفعلی خان به خوبی به صحنه آورده است. رفتار توده واری که هزینه های بسیار زیادی برای همان توده ، خلق می کند.
دومین بعد ماجرا موضوع تفکیک احساس ترحم از همدلی در برابر انتقام خواهی است. یعنی تماشاگر با مشتاق احساس همدلی دارد اما در قبال بیچارگی میرزا مخنث نیز دچار ... دیدن ادامه ›› ترحم می شود.
بعد سوم پرداختن به نظریه فرامتن و نشان دادن ریشه های تاریخی متن در فرهنگ عامه و پشتیبانی از رفتار توده ای مردم در چارچوب ادبیات کلاسیک ایران است.
و بالاخره
بعد آخر که بسیار روزآمد بوده و درچارچوب نظریه تتراد مارشال مک لوهان ، در فرم اجرایی نمایش دیده می شود. میرزا مخنث رادیو را در نمایش تلویزیونی بازیابی کرده ، جست و جوی وب را در تلویزیون تقویت می کند و از همه مهم تر با استفاده از رسانه ی تئاتر، متن مشتاق و فرم نقاب را بازیابی کرده است.

اما در مورد متن: مهم ترین بخش متن نقد تاریخی رفتار سیاسی پیروزشدگان در ایران است ؛ او که در را باز کرد می گذاریم کلانتر ! آن که نشان داد مزدور و خائن بهتری است می گذاریم صدراعظم !

حتما نمایش را ببینید و لذت ببرید .