سلام و خداقوت
این نمایش از نظر من شبیه به یک‌ تو در تویی بود که اصلا قابل پیش بینی نبود چی میشه و همین جذاب ترش میکرد بخصوص اینکه یسری صحنه ها ذهن رو به چالش میکشید که این الان واقعی بود یا جزوی از نمایش و هی علامت سوالی به علامت سوالات اضافه میشد
خیلی قشنگ خنده میگرفت از ته دل میخندیدیم
بازی همه رو دوست داشتم ولی بازی حامد محمودی و ماهان عبدی و محمد اسلامی رو بیشتر ، باور پذیر تر بودند
بیهوده بودن نظر بعضی از تهیه کنندگان تئاتر رو خیلی خوب به تصویر کشیدن ؛ ابراز همدردی میکردی و ناراحت میشدی با کاراکترها
دکور رو خیلی دوست داشتم
موسیقی صحنه اول و آخر خیلی زیاد بود گوشم رو تیز میکردم ببینم بازیگر چه دیالوگی میگه با اینکه ردیف دوم بودم
به امید درخشش بیشتر و تماشای تئاترهای بیشتر از کل گروه