من عموما یک اثر رو براساس امتیاز مخاطبان میبینم. به نظرم ۴/۴ عدد خوبی بود برای دیدن اثری که ۱۰۴ سال از خلقش گذشته و اولین نمایشنامه مدرن ایرانه. اما واقعا ناامید شدم.
وقتی سراغ متنی میریم که با هدف رویارویی با سنت و خرافات نوشته شده، اون هم یک قرن قبل میشه متن رو به روز کرد. از دغدغه‌های تازه گفت نه اینکه فقط ۲_۳ تا شوخی گنجاند.
کارگردانی کار خوب نیست. پایان نمایش ناگهانه و هیچکدوم از تماشاگرها انتظارش رو ندارن. دیالوگها تو صدای جیغ بازیگرها گم میشه.
اثر جز چندبار خنده دیگری از مخاطب نمیگیره.
من دو امتیاز دادم اونم فقط برای اجرای ۳ بازیگر اصلی که تمام تلاششون رو کردن که مخاطب رو همراه کنن، ازشون خنده بگیرن اما خب ۳ نفر نمیتونن همه چیز رو جبران کنن.