به نظر من یک تئاتر واقعی بود و یک برشت تمیز با رویکرد دهه هفتادی به واسطه ی کارگردانی خوب و فاصله گذاری مناسب، نور نمایش بسیار فنی و به کمک محتوا و فرم آمده بود بازی نیما مضاهری و علی مساوات شاخص تر از دیگر هنرمندان بود و اما در بسیاری از دیالوگ ها متاسفانه بازیگر متوجه لحن و بیان نبود و بیشتر درکیر فرم و حس شده بود، گروه فرم و همسرایان بسیار هماهنگ و یکدست اجرا میکردند و در کل تلاش کارگردان محترم برای درماتولوژی کردن نمایش به عصر حاضر بسیار موفق و قابل خوانش بود .