به نام خالق هنر و زیبایی
می نویسم ماشاءالله و خداوند سبحان را بی نهایت شاکر و سپاسگزارم که به لطف و کمکش به مقام معلم رسیدم تا شاگردانی مانند علیرضا تاجیک و مهدی هاشم آبادی(کارگردان و بازیگر این نمایش)داشته باشم. علیرضا و مهدی، هر دوی شما پر تلاش بودید و سخت کوش و من تلاش هایتان را در مدتی که به کلاس هایم می آمدید یا دستیار و بازیگرم بودید یا خودتان کار می کردید دیدم و می بینم. اکنون که شاهد درخششتان هستم در پوست خود نمی گنجم و اشک شوق میریزم. شما دو نفر ثابت کردید جزو کسانی هستید که می شود به آنها افتخار کرد. اولین باری که علیرضا سر کلاسم آمد از او پرسیدم هدفت از ورود به این عرصه چیست؟ اگر اشتباه نکرده باشم گفت آمده ام تا اسکار بگیرم، می دانم که می گیرم و این را در خودم می بینم. از خداوند مهربان آن روز را خواستارم که بزرگترین جوایز جهان را در دستان علیرضا، مهدی و دیگر شاگردانم ببینم و با افتخار بگویم اینان شاگردان من اند. درباره نمایش لمس هم باید بنویسم،آنقدر خوب است که مرا به نوشتن این یادداشت واداشت و تمام.