۲۵۷ تا همیشه بخشی از آوارو پیش خودش نگه میداره
اون بخشی که همیشه خاموش و ساکته و حرفی ازش زده نمیشه،
مثل زخمی که میدونی چرا روی بدنت ایجاد شده اما راهی برای درمانش نداری و مجبوری با دردش کنار بیای و فقط زمان بدی بهش،فقط زمان بدی تا بهتر بشه
اما جاش همیشه درد میکنه…
خسته نباشید به تک‌تکون
بودن در این اجرا یکی از قشنگ ترین و شیرین ترین تجربه های تأتری من بود.
امیدوارم این مسیر قشنگ ۲۵۷ براتون پر از آورده و یادگیری و آگاهی باشه.
و از خدا میخوام روزی برسه که روی بزرگترین و با شکوه ترین صحنه ها قرار بگیرید و ما براتون ایستاده دست بزنیم.
تشکر ویژه از دوست خوبم که ... دیدن ادامه ›› منو تو این سفر همراهی کرد و کنارم بود آقای سکوت،اسماعیل شایان نسب.
(البته این کامنت با دو هفته تاخیر گذاشته میشه و یه خورده تنبلی کردم برای گذاشتنش😁).
دوستدار شما آوا🌞🤍