نمایش موش های بلفاست، یک کمدی ساده و بدون هر گونه تکلف و زیاده گویی است. متن دارای ساختار مناسب و شخصیت پردازی ها به اندازه و متناسب با زمان روایت داستان است. کمدی بر اساس موقعیت و گاهی تکرار که تا حدود زیادی این تکرار از دایره حوصله ی تماشاگر خارج نمی شود چرا که در زمان مناسبی خرج می شود و به دل می نشیند. طراحی صحنه تماماً در خدمت اثر است و با توجه به زمان و مکان رویداد اتفاق، طراحی لباس نیز قابل قبول است. بازی بازیگران به سبک کمدی های برادران مارکس تکمیل کننده ی یکدیگر است. هر کدام از شخصیت ها دارای طنازی های به اندازه و دوست داشتنی هستند. تنها دو نکته برای من بعد از دیدن نمایش باقی ماند. اول اینکه داستان می توانست قوی تر و دارای پیوند های محکم تری از منظر داستان پردازی باشد و دوم اینکه برای من لزوم فاصله گذاری ابتدای نمایش و تعریف بخشی از داستان توسط بازیگری که صحنه با او شروع می شود مشخص نشد. حتی در بعضی دیگر از قسمت های اجرا ( عامدانه یا ناخودآگاه ؟! ) این اتفاق توسط همان بازیگر می افتاد که به نظر کمی از شرایط داستان دور بود و لزومی بر انجام آن احساس نمی شد.
در مجموع ما شاهد روایت داستانی هستیم که می تواند تماشاگر را تا پایان با خود همراه کرده و لحظات خوبی را برای او فراهم کند.