نمیدونم چرا ولی صحنه ی چراغ قوه؛

چون جگر عاشقان می‌خورد این شب به ظلم
دود سیاهیِ ظلم بر دلِ شب می‌دمد
تا برهد شب ز ظلم ما برهیم از ظلام
ای که جهانِ فراخ بی‌تو چو گور و لحد


در ابتدا و با احترام به همه ی سلایق، این مطلب نگاه و مواجه ی شخصی من در اجرای ۲۷ آذر با اثر است و ممکن است همسو یا مخالف نظر شما عزیزان ... دیدن ادامه ›› باشد.
شهر گناه، نگاهی خرد و قابل تعمیم به جامعه بزرگتر است. جامعه ی مرد سالار و جنسیت زده که در آن نرینگی خواسته و مورد اقبال است و مادگی نکوهیده و ناخواسته. خانواده قالب و بستری برای بازنمایی مسند قدرت و واکنش به استبداد است.
پدر در این خانواده مرجع تام است. سخنش فصل الخطاب است و آغاز و پایان فصول با حضور او سنجیده می شود، امور روحانی و دنیوی نیز به خواست و نیاز پدر تکیه می زند. در هم تنیدگی شخصیت فرزندان نیز نشان از استیصال جامعه فرودست و تحقیر مدام از سوی مرجع جامعه (پدر) است. غیبت شخصیت مادر در روند داستان نیز بازگو کننده ی انفعال شخصیت مادر و تسری آن در اعمال فرزندان خانواده است، تا جاییکه حتی برای مبارزه با ظلم و تحکم دیو انگارانه ی پدر هیچ واکنشی به خرج نمی دهند و در لحظه ی موعود (مرگ پدر) تنها با تماشا کردن به تمام خواسته شان میرسند. در این جامعه ی منفعل -شهر- که تمام امور، مربوط و منوط به حضور پدر است عبور از امیال و تابوهای متعارف گناه نابخشودنیست و سرکوب نیازها و خواسته ها اولین شرط پذیرش در خانواده است.
در جنبه نمایشی شهر گناه شروع خوب و موثری دارد. متنی اجرایی، ساده و بی تکلف با تکنیک تکرار و تعلیق و کشف و شهود داستان سرایی می کند و در شروع روایت با ریتم بالا مخاطب را با خود همراه می کند رفته رفته با تعمیق در داستان ریتم کاسته می شود و در پایان -رسیدن به داستان کامل- تنش و ریتم را به اوج میرساند.
بازی بازیگران موجز و مفید است، کم ریسک و پیوسته. کارگردانی و طراحی گریم و نور و صدا و لباس و اقلام تبلیغاتی حرفه ای و مطلوب بود.
در مجموع با نمایشی سرزنده و قابل تفکر مواجه بودم و مدت زیادی طول کشید تا این نمایش در من رسوب کند. از تمامی عوامل عزیز این نمایش متشکرم که نمایشی خوش ساخت و تاثیرگذار و استاندارد به صحنه آورده و برای هر دقیقه ی نمایش تلاش مضاعف داشتند. بر صحنه جاویدان و ماندگار باشید🤞🏼☘️
۳۰ /آذر/ ۱۴۰۴