"خطهای موازی، ساختار نمی‌سازند . . . ساختار هرز می‌رود . . . . در سیندرلا"

"سیندرلا" با وجود بعضی دیالوگ‌های هوشمندانه و جالبش، اثری معیوب بود که انگار ساختار نداشت.

نکته: اگر دیالو‌گ‌های نمایش را نقطه‌ی قوت آن بدانیم، همین نقطه‌ی قوت هم در پرده آخر، خودش را نقض می‌کند. از دست می‌رود. همه آنچه که تا پیش از آن با ایهام برگزار شده بود را بر باد می‌دهد.