بسیار بسیار خلاقانه بود و از این بعدِ کار لذت بردم. البته به دوستانم پیشنهاد می‌کنم برای دیدن آثاری که این چنین نوآورانه هستند مهمون با خودتون نبرید. این هم از تجربه‌ی شخصی من در این کار.
بازیگران به‌درستی سعی می‌کردند که تماشاگری تنها و بلاتکلیف نمونده‌باشه؛ ولی چون داستانی که هر بازیگر برای شما روایت می‌کنه و همچنین نحوه‌ی روایت بازیگران (یا بازیگرانی که ما همراهشون شدیم) چندان گیرا و پرکشش نبود که تماشاگر رو تا پایان یا تا دریافت درکی واحد از ماجرای خود، نگه‌ داره؛ تماشاگران بعد چندی پرسه زدن از این بازیگر به اون بازیگر، هاج‌وواج و سردرگم در محیط رها می‌شدند.
با ادای احترام به آقای پورآذری و گروهشون، احساس من این بود که این کار در فرصت کم جمع‌بندی شده بود؛ در حالی که اگر پخته‌تر می‌شد ظرفیت اینو داشت که به‌‌عنوان یک اثر ماندگار ارائه بشه.