خیابان ها غرق در سکوتی مطلق... وای این دل خاموش من بود که چون کافری همه چیز و همه کس را تمثالی از خود می دید. اما تو چون جرقه ای در دل باروتیم نشستی که ندانم چه در گوهره ی وجودم رخ داد...