یکی از نشریه‌های سیاسی تاثیرگذار بعد از رهایی از توقیف، درسرمقاله‌ی اولین شماره‌ی بازنشرش، اشاره کرده بود که بعد از این‌همه سال تلاش برای توسعه‌ی سیاسی و تثبیت دموکراسی به این درک رسیده‌اند که تمام این سال‌ها مسیر را اشتباه می‌رفته‌اند و "توسعه‌ی فرهنگی" و در واقع "آگاهی‌بخشی" به‌ مردم و افزایش دانش‌شان مهم‌ترین دغدغه‌ باید باشد چراکه مردمان "آگاه"، خود مترقی‌ترین حکومت‌ها را برخواهند گزید....
در جایی از نمایش، افلاطون معترض است که چرا یک چوپان، هم‌ارز با دانایان یک جامعه می‌تواند حاکمان کشور را تعیین کند - موضوعی که شاید دغدغه و "درد" خیلی از ما هم باشد- سقراط حل این مسئله را در "آگاهی‌بخشی" به مردم / همان چوپان‌ها می‌داند چراکه تنها راه رسیدن به حکومتی شایسته همین است!