نوشتن درباره کاری که یکی از بزرگترین پیشکسوتان تاتر کشورمان در ان به هنرنمایی می پردازد بسیار سخت است ، بعد از دیدن بیوه های غمگین سالار جنگ ، قدرت بیان، جسارت در ادای کلمات ، فرازو فرودهای نقش مانند همیشه در بازی چشمگیر بانو گلاب ادینه تحسین بر انگیز بود، اما همانطور که همه می دانیم در مورد یک کار گروهی صحبت می شود ، که تلاشهای فراوان خانم ادینه از ضعف داستان ، دیالوگهای کلیشه ای و تکراری، داستانی که به شکل های گونانگون پردازش شده واین دیدار جز مورد بالا و طراحی تاثیر گذار استاد بهرامی، چیزی بیشتر را برایت اشکار نمی سازد و ناهماهنگی در بازیهای خانم بینا و نورا هاشمی که در اکثر لحظات زوج و مکمل هم بودند، صحنه های بازاری دیدن پیژامای بازیگر و،،، خستگی یک روز کاری را با چراهای زیاد برایت تا خانه می اورد. —