سلام
به حرفایی تو دلم بود که دوست داشتم در باره موضوع نماش احساس آبی مرگ اینجا بنویسم. ببخشید.
از نظر من داستانها دو دسته اند: دسته اول که موضوع آنها بسیار قوی و تاثیر گذار می باشد که به اصل بازی و تیاتر و فیلم چیره می شوند و دسته دوم دارای موضوعی معمولی که توسط بازیگران و کارگردانی قوی خود را چهره می نمایند.
از نظر من تیاتر احساس آبی مرگ جزو دسته اول داستانی ذکر شده در فوق بود که با بازی و کارگردانی خوب خود را تاثیر گذارتر کرد.
بعد از دیدن این تیاتر چندتا سوال برام پیش آمد:
- ایا عدالت وجود دارد؟
- ایا ... دیدن ادامه ›› خدا عادل است؟
- ایا جبر فرهنگی و یا تقدیر فرهنگی و خانوادگی بر ادم ها سلطه دارد؟
- ایا مقصر این بچه ها هستند؟
- راه حل چیست؟
تیاتر احساس ابی مرگ با کارگردانی و بازیگری و نویسنندگی بسیار قوی (البته با دوست کافکا مشکل داشتم) تاثیر درد بچه های بزهکار را به زیبایی برای بیننده القاء می کردند ولی آیا مشکل این بچه ها هستند و یا جامعه ای که پیشرو آن روشنفکران انها هستند؟
روشنفکران گوشه نشین.
توی این صفحه دیدم که برای یکی از این بچه ها پول جمع می کردند . کار خیلی خوبیه ولی بیایم به جای ماهی دادن با فکر و اندیشه و یافتن یک راه حل با افزودن ثروت فرهنگی جامعه از بروز این اتفاقات جلوگیری کنیم. فقر فرهنگی.
یک جای نمایش آقای میری می گفت که تعداد بچه های بزهکار هر روز رو به افزایش است. چرا؟
ایا سیاست های مالی و اقتصادی و فرهنگی کشور درست است یا نیاز به اصلاح دارد؟
چه کسی می بایست این اصلاحات را انجام دهند؟
فقر فرهنگی.
ببخشید.