من چهارشنبه شب نمایش رو دیدم و دوسش داشتم. پوچی اهداف آدم رو به خوبی به تصویر کشیده بود. اونچه که مهم بود ظی کردن انتظار برای دیدن گودو بود نه دیدن خود گودو. یه مطلب دیگه اینکه عده ای هستنند که میگن برای آدم ها سکوت بسیار طاقت فرسا است و آدم ها میل دارن که از سکوت فرار کنند و برای این کار برنامه ریزی میکنند تا اوقا فراغت اشون رو پر کنند. مثلا آداب و رسوم اجتماعی، دید و بازدید، مراسم های خاصی رو تعیین میکنند تا میل به وقت گذرانی اشون رو ارضا کنند. توی این نمایش هم من این قضیه رو به خوبی دیدم مثلا جاهایی بود که ار انتظار کشیدن خسته میشدند ولی مثلا بازی هایی رو برای خودشون طراحی میکردند یا مثلا میگفتند بیا به هم فحش بدیم! خوب بود..خیلی خوب بود. حتما ببینید.