تنهایم...
در این زندان تاریک و سرد،
تنهایم...
دیوارهای کاهگلی و نمناک،
و ثانیه های مملو از خاک،
تنهایم...
در این شب مهتاب،
با وجود زلالی آب،
و با وجود گلی زیبا و نایاب،
به مانند تنهایی عقاب،
بر فراز دشت های رویا و خواب
تنهایم...
(فراز قضات)