مدتها بود داشتم به این اجرا فکر میکردم... روزی که از طرف بهترین نوازنده دنیا به این کنسرت دعوت شدم پیش خودم فکر کردم که اگه دوست و رفیق روزهای سختم با این گروه نمینواخت هیچ وقت به دیدنش تو این اجرا نمیرفتم... شاید ترجیح میدادم به اجراش با خواننده های دیگه برم... اصلا رفته بودم به نیت صله رحم نه دیدن اجرا... اما اشتباه میکردم... واقعا این اجرا شب من یکی و ساخت... هیچ وقت فکر نمیکردم انقدر حس خوبی داشته باشه... قضایای تکنیکی و گاهی فالشها و از ضرب انداختنها رو همه دارند بعضی ها به دلیل تجربه کمتر و بعضی ها بیشتر... اینجا بحث حسه... بحث حال خوش بعد از اجرا... مرسی که دعوتم کردی رفیق...