نمیدونم چرا متأسفانه من بر خلاف بقیهی دوستان، از این نمایش اصلا لذت نبردم و اگر شلوغی سالن موقع جشنواره نبود، احتمالاً اولین تئاتری بود که وسط کار سالن رو ترک میکردم.
خیلی از کسایی که نمایش رو دیدن به «واقعی» و «رئال» بودن نمایش اشاره کردن؛ آیا منظورشون همان لگدپرانیها و فحشپرانیهای نمایشه (که البته، متأسفانه، علت اصلی خندههای تماشاگران بود) که بیشازحد بودنشون، هیچ جایی برای واقعی بودن نمیذاره و صرفاً باعث میشه یه فانتزی بیهدف به وجود بیاد.
در ادامهی همین دلنشین بودن به خاطر واقعی بودن، این نکته به نظرم میرسه که نمایش پر از استریوتیپهایی بود که چون صرفاً بدبختن، لهجهدارن، به هم فحش میدن، شیکوپیک نیستن به ما القا شده که اینها واقعیان.
همین، و خب این قضیه که مسلماً این نمایش رو پیشنهاد نمیکنم.