تو ماهی و من ماهی این برکه ی کاشی..

اندوه بزرگی ست زمانی که نباشی!



آه از نفس پاک تو و صبح نشابور

از چشم تو و حجره ی فیروزه تراشی..



پلکی بزن ای مخزن اسرار که هر بار

فیروزه و یاقوت به آفاق بپاشی!



ای باد سبک سار! مرا بگذر و بگذار!

هشدار! که آرامش ما را نخراشی..



هرگز به تو دستم نرسد ماه بلندم!

اندوه بزرگی ست چه باشی.. چه نباشی..

علیرضا بدیع