دوستان سلام
پس از حواشی گوناگون پیرامون نمایش ترانه های محلی از فروش بلیط 40.000 تومانی گرفته تا فروش بلیط توسط موسسه خیریه برکت و بحث های داغ پیرامون این موضوع روز موعود نمایش فرارسید.
جایگاه بنده بالکن - ردیف 13
نمایش طبق معمول با اندکی تاخیر شروع شد که آزار دهنده نبود و بعد صدای زیبا .............................
"تماشاگر فهیم سرمایه های اصلی تئاتر هستند"
نمایش
... دیدن ادامه ››
شروع شد
متاسفانه تعداد کثیری تماشاگر نفهم و احمق که بوی از آداب اجتماعی و زندگی نبرده اند چه برسد به فرهنگ از شروع نمایش تا پایان دست از صحبت کردن و با تلفن صحبت کردن و با فلش عکس گرفتن و ............ غیره برنداشته و این حرکت را حق مسلم خود می دانستند.
جالبتر که معلوم نبود یه سری آدم تقریبا 50 دقیقه بعد نمایش و عینا در حین اجرا با گذاشتن صندلی پلاستیکی جلو ما نشاندند.
به شخصه برای مدیریت ضعیف تئاتر شهر و مسئولین بی مسئولیتش متاسفم که بنده هر روز شاهد اتفاق جدیدی در تئاترشهرهستم
جالبتر حین نمایش نفری از من پرسید که اسم راوی داستان (آقای خطیبی) چیست؟
به قول آقای همساده آقو داغونم داغون.................................
سرم سوت کشیده بود اصلا تو عمرم این چنین تو منگنه نبودم و می تونم بگم تئاتر به دلم ننشست چون تمرکزم رو از دست داده بودم
باز هم قبل از اینکه درباره نمایش صحبت کنم برخود می دانم که از این تماشگران نماها خواهش نمایم دست از سر تئاتر برداشته و به خاطر کلاس چشم و هم چشمی و.................. نمایش را برای دیگران جهنم ننمایند.
ترانه های محلی
برای طراح صحنه متاسفم که به خودش زحمت نداده بود یک بار به بالکن رفته و ببیند آیا با صحنه طراحی شده، همه توانایی دیدن نمایش را دارند یا نه؟
من که اکثر صحنه ها رو از دست دادم و نمایش برایم رادیویی شده بود.(در مورد چیدمان صحنه به شخصه حاضرم گروه اجرایی را یاری رسانیده تا مشکل حل شود)
بازی ها روان و در عین حال در بعضی اوقات مصنوعی بود مثلا در صحنه آخر آقای خطیبی می توانستند دیالوگ نهایی را خیلی با احساس تر اجرا نمایند.در هر اپیزود (صحنه) فرد یا افرادی نماینده داستانی بودند ، داستان را اجرا می نمودند و می رفتند و بعد خواننده می آمد ( غیر از زن ایلامی) که خیلی مصنوعی بود و اصلا زیبایی شناختی در شد و آمدها در نظر گرفته نشده بود.
طراحی نور هم که جایگاهی کوچک ایفا می نمود که خیلی بهتر می توانست به زیبایی کار کمک کند که متاسفانه نمایش از آن بهره ای نبرده بود.
بدنه کار قوی و اجرا ها با تمام نواقص زیبایی شناختی خوب بود. زن ایلامی بهترین قسمت آن بود که واقعا درک آن قلب آدمی را به سختی می سوزاند .
در پایان ایده اجرا و استفاده از داستان ظلم به زنان ایران شاهکار بود
خسته نباشید به گروه اجرایی و نوازندگان چیره دست
به امید موفقیت های روز افزون
R.KB