مرجان خسروی روابط عمومی و تبلیغات

به انگیزه اجرای دوباره «کارنامه‌ی بنداربیدخش»
متنی که پس از ۲۵ سال جان گرفت!

سال ۱۳۷۴ زمانی که ۳۵ سال از نگارش نخستین نسخه «کارنامه بندار بیدخش» می‌گذشت، بهرام بیضایی آن را یافت. او همان سال نمایشنامه‌ دیریافته‌اش را بازنویسی کرد و این چنین بود که «کارنامه بندار بیدخش» بار دیگر زنده شد و این زندگی بعد از گذشت ۳۰ سال دیگر، همچنان ادامه دارد.

به گزارش ایسنا، «بندار بیدخش» که در کنار «آرش» و آژدهاک» جزو سه برخوانی‌ بهرام بیضایی است، این روزها توسط دو گروه جوان تئاتری به قامت اجرا درآمده است.

اما داستان تجدید حیات این نمایشنامه، داستانی شگفت است که مرور آن خالی از لطف نیست.

سال ۷۴ بیضایی نمایشنامه قدیمی خود را یافت و آن ... دیدن ادامه ›› را به انجام رساند. اما آنچه موجب شد این نمایشنامه مانند بسیاری دیگر از آثار نویسنده‌اش در اجرا ناکام نماند، اصرار شاگردان بیضایی برای اجرای آن بود.

پرویز پورحسینی و مهدی هاشمی عزم خود را بر اجرای این نمایش گذاشته بودند اما بیضایی که امیدی نداشت برای اجرای این کار قراردادی با او بسته شود، نمی‌خواست بازیگران خود را که شاگردان دیرینه‌اش بودند، بدون پرداخت دستمزد، راهی خانه کند و حال آنکه برای این دو بازیگر، مهم این بود که در متنی ویژه به قلم استاد خود و در کنار خود او دست به تجربه‌ای تازه در عرصه بازیگری بزنند ، این چنین بود که اصرار کردند که برای ما قرارداد مهم نیست و فقط در پی کسب تجربه‌ بازیگری هستیم.

در چنین وضعیتی، نمایشنامه «کارنامه بندار بیدخش» اول بار با کارگردانی خود بیضایی زمستان سال ۷۶ در تالار چهارسو مجموعه تئاتر شهر روی صحنه رفت و تا بهار سال بعد همچنان روی صحنه ماند.

این نمایشنامه بعدتر به دعوت روبرتو چولی، سرپرست گروه تئاتر روهر آلمان در این کشور نیز اجرا شد.

حالا این نمایشنامه با کارگردانی ساناز پوردشتی و مهدی وحیدروش در مجموعه تئاتر «لبخند» در حال اجراست و قرار است به زودی اجرای دیگری از آن با کارگردانی مرجان صادقی در تماشاخانه سنگلج هم روی صحنه برود.

در حال حاضر این نمایشنامه با بازی حسن فضلی و مهدی وحیدروش و به تهیه‌کنندگی سجاد افشاریان هر شب ساعت ۱۹:۱۵ و به مدت یک ساعت در سالن شماره دو مجموعه تئاتر «لبخند» اجرا می‌شود و به زودی اجرای دیگری از آن در کنار متن دیگر بیضایی «روز واقعه» در تماشاخانه سنگلج به صحنه خواهد رفت.

در معرفی این نمایشنامه آمده است:
بندار دانشمندی است که جام جهان‌نما را برای جم ساخته است و چنان که برمی‌آید بیدخش اوست. او با اعتماد کامل، انواع دانش‌ها را به شاه می‌آموزد و جم نیز با این دانش‌ها بر جهان حکم می‌راند. اما جم بندار را تنها نردبانی از بهر صعود به قله قدر می‌داند و قدرت نیز چشمانش را کور کرده است. وی بنداربیدخش را فراموش کرده و از بیم این که مبادا روزی بندار دانشمند، این دانش‌ها را به دشمنی بیاموزد، او را به زندان «روئینه دژ» که ساخته دست و دانش خود بندار است می‌افکند. بندار در گوشه زندان به گذشته خود می‌نگرد و افسوس می‌خورد که چرا آن اندازه نسبت به شاه خوش‌بین بود و هنگام ساختن روئینه‌دژ، دست کم راهی پنهان برای روز مبادای خود هم تعبیه نکرد تا بگریزد.

منبع: خبرگزاری ایسنا