میلاد پاک سرشت فعال هنری

نمایش «خانه وا ده» به کارگردانی محمد مساوات واقعاً تجربه‌ای جذاب و متفاوت از تئاتر را به ما ارائه می‌دهد. وقتی وارد سالن می‌شوید، به دنیای یک خانواده می‌روید که در تلاش‌اند تا خود را در چارچوب‌های از پیش تعیین‌شده حفظ کنند. پدربزرگ، مادربزرگ، پدر، مادر و بچه‌ها هر کدام نماینده نوعی از خانواده‌های هستند که تلاش می‌کنند در این دنیای پر از تغییر و آشفتگی، یک «خانواده خوب» باشند. اما به‌مرور متوجه می‌شوید که این تلاش‌ها فقط باعث ویرانی بیشتر می‌شود و روابطشان را پیچیده‌تر می‌کند.
مساوات با به تصویر کشیدن ویرانی و بازسازی، به ما یادآوری می‌کند که تئاتر می‌تواند یک آینه از زندگی واقعی باشد. خانواده‌ای که در این نمایش نشان داده می‌شود، در واقع یک نماد از خیلی از خانواده‌هاست که در تلاش‌اند تا خود را در چهارچوب‌های اجتماعی قرار دهند، اما این چهارچوب‌ها، گاهی اوقات به مانعی بزرگ تبدیل می‌شوند. شخصیت‌ها با چالش‌هایی دست و پنجه نرم می‌کنند که برای هر بیننده‌ای آشناست؛ از اختلاف‌نظرها و تنش‌های خانوادگی گرفته تا احساسات سرکوب‌شده.
بازیگران نمایش واقعاً درخشان هستند. حرکات و احساساتشان به قدری صادقانه و واقعی است که شما به‌راحتی با آن‌ها ارتباط برقرار می‌کنید. اما در بعضی لحظات، احساس می‌شود که داستان کمی کش می‌آید و به تکرار می‌افتد. شاید اگر بیشتر به عمق روابط شخصیت‌ها پرداخته می‌شد، تجربه‌ی تماشاگران غنی‌تر می‌شد.
در کل، «خانه وا ده» نمایشی است که با جسارت و خلاقیت، دعوتی به تفکر درباره خانواده و روابط انسانی می‌کند. این نمایش به ما نشان می‌دهد که تئاتر نه‌تنها یک هنر، بلکه یک نیاز اجتماعی است. در دنیای امروز که همه‌چیز سریعاً در حال تغییر است، تئاتر می‌تواند به ما کمک کند تا بهتر بفهمیم چه اتفاقی ... دیدن ادامه ›› در جامعه‌امان می‌افتد و چه چالش‌هایی را باید کنار بگذاریم. «خانه وا ده» به‌خوبی این پیام را منتقل می‌کند و واقعاً تجربه‌ای است که هر کسی باید حداقل یک بار آن را ببیند.

تئاتر "کمی شبیه تئاتر" با رویکردی تعاملی و تلاش برای ساختارشکنی، به دنبال ارائه نوع جدیدی از تجربه تئاتری به تماشاگران بود. داستان دو بازیگر جوان و با استعداد که در حال تمرین تئاتر هستند و در برخی صحنه‌ها از تماشاگران استفاده می‌کنند، در ابتدا ایده‌ای جالب به نظر می‌رسید.

اما، به نظر می‌رسد این اجرا بیشتر مناسب افرادی باشد که تجربه‌ای از تئاتر نداشته‌اند. از لحاظ کلی، این اجرا نتوانست به حد انتظارات برسد. هرچند بازی بازیگران قابل قبول بود، اما کلیت کار، ارزش ویژه‌ای برای تهیه بلیط و تماشا نداشت.

نکته‌ای که بیشتر آزاردهنده بود، نقد ناپسند یکی از اساتید تئاتر در ابتدای اجرا بود که به نظر می‌رسید تلاش داشت تا تماشاگران را به خنده وادارد، اما در واقع جلوه‌ای منفی به کل اجرا داد. این تجربه بیشتر باعث شد تا محاسبه کنم که با پول این بلیط، کاش کار دیگری انجام می‌دادم...

به طور کلی، این تئاتر نتوانست تجربه‌ای رضایت‌بخش را ارائه دهد و امیدوارم در آینده شاهد اجراهای بهتری از این گروه باشیم.

یک نمایش خوب و بازی قابل قبود از سعید چنگیزیان عزیز
ای کاش ای کاش و ای کاش کار به صورت مونولوگ اجرا میشد و بازیگر نقش سعید کلا حذف میشد.