این سبک از اجرا خیلی سلیقه ی من نیست.
اما ، بعد از دیدنش ، بسیار از کیفیت کار لذت بردم.
ابتدای امر متن بسیار خوب که برای تک تک جملات نوشته شده ، دنیایی از فکر و احساس ترکیب شده اند تا تصویر خلق کنند و معنا ببخشند.
طراحی و کارگردانی این اثر با میزانسن بسیار بسیار پر ریسک و تصمیم بر این موضوع، انتخاب جسورانه ای بود که نتیجه داد.و من به جز چند دقیقه ی ابتدایی کار که هنوز روایت شکل نگرفته ، در تمام مدت قصه را دنبال کردم و همراه شدم.بدون لحظه ای خروج ذهنی .
فضا سازی ها بسیار زیبا تا جایی که بعضی تصاویر علاوه بر شنیدن ,
لمس میشد.
اما بازی به اندازه و درست امیرحسین فتاحی ، جوان بسیار مستعد گیلان، که ثابت کرد بدون حرکت های اضافه هم از پس یک نقش متفاوت و پر چالش بر می آید.برای رفع محدودیت های میزانسن از تمام صورت و بدن خود استفاده کرد و نگاه مخاطب را به خود دوخت.
این اجرا در هر سه بخش متن ، کارگردانی و بازیگری شایسته احترام و قابل تقدیر است.
ممنون که برای وقت و نگاه ما ارزش قائل شدید.
آرزوی موفقیت های بیشتر و بیشتر دارم براتون🤍
بی صبرانه منتظر تماشای این اثر هستم