ساناز بیان نمایشنامه‌نویس، کارگردان تئاتر

وی داستان‌های کوتاه نگاشته که در نشریاتی مانند کارنامه و هفت به چاپ رسیده‌اند.او در نمایش‌هایش رویکرد اجتماعی را دنبال می‌کند. در هتلی‌ها و خواب‌های خاموشی به مقوله آسیب‌های پس از جنگ نگاهی داشته و در عامدانه، عاشقانه،قاتلانه و شلتر آسیب‌شناسی مسائل زنان را مد نظر قرار داده‌است نمایش عامدانه، عاشقانه، قاتلانه او نخستین نمایش مستند اجتماعی ایرانی با محوریت مسائل زنان شناخته شده‌است. ساناز بیان نمایش خانه عروسک نوشته هنریک ایبسن که از آثار مهم مربوط با مسائل زنان است را نیز ترجمه و کارگردانی کرده که در تهران و نروژ به روی صحنه رفته‌است.او در سال ۱۳۹۴برای نگارش نمایشنامه‌های هتلی‌ها و عامدانه، عاشقانه، قاتلانه نامزد جایزه نویسندگی جشنواره فجر شد و برای هتلی‌ها این جایزه را به دست آورد. او در سال ۱۳۹۶ برای دومین بار جایزه نمایشنامه‌نویسی جشنواره فجر را این بار برای نمایشنامه شلتر به دست آورد و نمایش آبی مایل به صورتی نوشته و کارگردانی او هم جایزه ویژه هیئت داوران جشنواره فجر را گرفت. او همچنین در سال ۱۳۸۷ جایزه نمایشنامه‌نویسی جشنواره تئاتر دانشگاهی فجر را برای نمایشنامه نقاب سرخ (خواب‌های خاموشی) به دست آورد.

ساناز بیان همسر هنرمند تیاتر و سینما، حمیدرضا آذرنگ است.