اولا اینکه مخاطب به پیش زمینه ذهنی نیاز داشت، نمایش مکبث رو میدید، نقد و بررسی این کار رو میخوند، شخصیت ها رو میشناخت و بعد به تماشا می نشست.
بنده صرفا نقدی بر مکبث رو خونده بودم و مختصری با شخصیت ها اشنا بودم تا اینکه در انتها تونستم برخی شخصیت ها رو در نمایش بشناسم.
خود نمایش مکبث داستان شخصیتی ست که نماینده ی آدم های جاه طلبی ست که در مسیر هدفشون همه چیز رو قربانی میکنند ، و این جنون فزاینده زیاده خواهی ، در نهایت خودشون رو میکشه.
کارگردان کار - منظور بازیگر نقش کارگردان - در متن کار یه دیالوگ داشت به این مضمون که «من رقص بلد نیستم اما بلدم آدما رو برقصونم» زیاده خواهی شخصیت مکبثی که در ابتدا حتی نقشش رو نمیپذیرفت در نمایش «شقه خون» به جایی رسید که وقتی کارگردان در پایان داستان از یه جایی به بعد احساس کرد نمیتونه ادامه بده، کارگردان رو تهدید کرد که باید بنویسه تا بتونه آدمای بیشتری رو بکشه. و اگر نمینوشت، خود کارگردان قربانی امیال دیگر کشی مکبث می شد. و این یعنی خود کارگردانی که مدعی بود میتونه آدما رو برقصونه، یه جایی کار از دستش خارج میشه و توسط آدمایی که فکر میکرد میتونه اونا رو برقصونه، رقصونده میشه! حقیقتا از اینکه کارگردان گفت «بخش پایانی» خوشحال شدم، چون یه مقدار کسل کننده شده بود وقتی خیلی متوجه قضایا و شخصیت ها نمیشدم، اما در کل کار خوبی بود، نظم خوبی داشت و با اینکه داستان در یک خط مشخصی پیش نمی رفت و ابهام داشت و همچنین درون مایه ای از سلایق نویسنده وارد داستان شده بود، از اینکه کار رو دیدم خوشحالم. کار دقیقا جایی به پایان رسید که من تازه داشتم با شخصیت های داستان ارتباط برقرار میکردم. و این خودش یه نقطه ی عطف هنرمندانه ای بود.
🙏🌱

یه کار کاشانیزه ای که شروع قوی تری نسبت به پایانش داشت. در کل ساعتی رو «خندیدیم» و اگر هدف «خنده» بود، تونسته بود موفق عمل کنه.

ما به اتفاق جمعی از دوستان از کاشان اومدیم و تئاتر ادواردو رو دیدیم. تئاتر بیش از اونکه بخواد جنبه ی جسورِ آزادی بخشِ ادواردو رو به نمایش بگذاره، نزاعِ خانواده و جریان عاطفیِ آمیخته با اشعار ایرانی رو به نمایش گذاشت. بازیگر نقش ادواردو، با اینکه بازیگر توانمندی ست اما انتخاب ایده آلی برای این نقش نبود و به درستی شخصیت پردازی نشده بود. و اما.. نمایش جنبه هایی از اتفاقات نزدیک به زندگی شخصی ادواردو رو با تلفیق نزاع و عشق با لطافت طبع به نمایش گذاشت که باعث شد من تا انتها احساس خستگی نکنم و داستان کشش داشته باشه برام. طراحی صحنه، لباس، موسیقی و نور به شکل خیلی خوب انجام و اجرا شد. توصیه میکنم قبل از اینکه نمایش رو ببینید - هر نمایشی - حداقل در مورد نقش اول اون نمایش یه مطالعه ی هر چند کوتاه داشته باشید. اگر من میتونستم اسمی برای این نمایش انتخاب کنم، ترازدی ادواردو رو به جای ادواردو انتخاب میکردم. موفق باشید.