این نمایش بیشتر از اینکه باعث سرگرمی تماشاگر باشه، شبیه آزمونی برای اونه در شرایطی ناخواسته تا بتونه به معنای عمیق و قابل تاملی از سکوت و خودشناسی و پیامدهای اون پی ببره. در نتیجه اگر مایلید نمایشی رو نظاره کنید که موجبات سرگرمی رو براتون فراهم کنه پیشنهاد میکنم سراغش نرید چون اصلا باهاش ارتباط برقرار نخواهید کرد. برای یک راهنمایی خیلی کوچیک قبل از دیدن این نمایش باید بدونین که اجرا تماما صامت هست و باید دیالوگ ها رو در بکگراند بازیگران به مدت یک ساعت و نیم بخونید
چیزی که خیلی تو ذوق میزد این بود که دو تا ویدئو پرژکتوری که با هم اکستند شده بودن نور و رنگشون با هم متفاوت بود و درست در وسط صحنه به اون بزرگی یه خط مرزی تمام تمرکز و زیبایی خروجی کار رو خراب میکرد، در ضمن بخشی از پرده ای که این تصاویر روشون افتاده بود چین و تاب داشت که واقعا بچگانه بود

در نهایت باید بگم با اینکه تجربه جدیدی بود ولی ازش لذت نبردم
بازی پر زحمت بازیگران هم قابل ستایشه، واقعا سخته حدود دو ساعت با همچین اکت های سخت و غیر معمولی بازی کردن

و نکته آخر اینکه برای این نمایش (با توجه به سالن تئاتر شهر) هرچی از سن دورتر باشید بیشتر لذت خواهید برد، کلی تلاش کردم ردیف سوم بلیط گرفتم و خیلی پشیمونم، اون بنده خداهایی که ردیف اول بودن که دیگه هیچ