دیشب به تماشای تاتر زهرماری در تماشاخانه پالیز نشستیم, سالن آنقدر پر بود که حتی پله ها هم مملو از تاتر دوستانی بود که بر زمین نشسته اند.البته این را هم بگویم که بعضی ها را که میدیدی بد جوری خشکت میزد. پیرزنی چادری که خارج از ظرفیت آمده بود,مردی میان سال با ظاهری مذهبی به همراه دختر خانم جوان چادری که البته آقا تا به آخر کارد میزنی خونشان در نمی آمد و ما نمیدانستیم بین دیدن تاتر و چهره این آقا کدام یکی را انتخاب کنیم. از همان ابتدای ورود و قبل از شروع نمایش صدای قرآنی که مراسم ختم را در ذهنمان تداعی میکرد در پشت صحنه ای با زیرزمینی پر از دبه های زهرماری تضادی عجیب در مغرمان ایجاد میکرد. تاکید میکنم که تا پایان اصلا متوجه گذر زمان نمیشوید میگریید و میخندید و گاه به حال و روز خودتان که انگار بر سن نمایش نقش بسته اید افسوس میخورید. دیدن این نمایش را به همه دوستان اکیدا توصیه میکنم. با سپاس ویژه از بازی عالی هنرمند جوان علی شادمان. پیروز باشید