ساام و عرض ادب
موسیقی های این اثر از کدوم آلبوم و از آثار کدوم بزرگواره؟
سپاس فراوان

تماشای نمایش به سپیدی سیاهی
منتخب حضور در چهلمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر
نویسنده و طراح و کارگردان:آرش رضایی
بازیگران:آرش رضایی و زهرا عمرانی
ظرفیت پذیرش محدود است
(شماره واتس آپ جهت هماهنگی:09169770600)
این اجرا با مشارکت تماشاچی و بصورت کوهپیمایی و در محوطه توچال انجام خواهد گرفت
(بلیط این نمایش رایگان است)
زمان:پنجشنبه 21 بهمن ماه 1400
ساعت 11 صبح
کاری از گروه ققنوس شهرستان ازنا
(با سپاس از همیاری جهت پر رنگ کردن پست)

قرار گروهی (کوهنوردی) تماشای نمایش به سپیدی سیاهی
منتخب حضور در چهلمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر
نویسنده و طراح و کارگردان:آرش رضایی
بازیگران:آرش رضایی و زهرا عمرانی
ظرفیت پذیرش محدود است
(شماره واتس آپ جهت هماهنگی:09169770600)
این اجرا با مشارکت تماشاچی و بصورت کوهپیمایی و در محوطه توچال انجام خواهد گرفت
زمان:پنجشنبه 21 بهمن ماه 1400
ساعت 11 صبح
کاری از گروه ققنوس شهرستان ازنا
(با سپاس از همیاری جهت پر رنگ کردن پست)

خون و موزیک
آخرین ضربه رو محکم تر بزن
شلاق داستانی است از رسیدن و تلاش برای همه چیزهایی که دوست داریم و می‌خوایم داشته باشیم.در این فیلم هر چیزی رو که لازمه بدونیم در یک دیالوگ میشنویم:هیچ جمله‌ای بیشتر از جمله‌ی کارت خوب بود به آدم آسیب نمی‌زنه
و این یعنی در همه کارها باید آماده شلاق خوردن باشی
ما با یک فیلم به شدت خوش ساخت طرف هستیم.ریتم تند فیلم و حرکات دوربین عالیه.بازی ها بی نظیرن فیلم نامه به شدت خوبه و کارگردانی شما رو به وجد میاره و موضوع و خود فیلم در مجموع یک کلاس روانشناسیه.از اون فیلم ها که تو رو از خودت نجات میدن و موسیقی فیلم که تو رو آماده می‌کنه تا برای دو ساعت یادت بره به ساعت نگاه کنی!موزیک قصه جدایی ناپذیر فیلم های دیمین شزله و جدا که خوب بلده با درام و موزیک شاهکار خلق کنه....شخصیت پردازی در فیلم خیلی خوب انجام شده و باز هم امان از بازی فوق العاده سیمونز.یک معلم سختگیر و دیکتاتور که اندروهای وجود همه ما به همچنین استادی نیاز داره و مشتی که فلچر جمع می‌کنه و استرسی که به بیننده داده میشه که باز هم ساز ناکوکه و باز هم باید شلاق خورد و امان از پایان بی ... دیدن ادامه ›› نظیر فیلم
حرکات پر از استرس دوربین و موزیک و....پایان
اندرو نا امید شده و در اون لحظه چیزی برای از دست دادن نداره و چیزی که تو رو نکشه قوی ترت میکنه و قوی ترش کرد!و آغوش پدر و کارگردانی که ما را غافلگیر می‌کنه و شروع بدون هماهنگی اندرو تحسین فلچر رو هم با خودش به همراه میاره تا جایی که فلچر کتشو از تنش درمیاره که سعی کنه روی صحنه بهترین معلمی باشه که تا به حال بوده کلیشه به هم میریزه و آخرین ضربه محکم تر زده میشه قبلش همه خوشحالیم که فلچر بداخلاق شکست خورده.اما فلچر هم همراه با ما از شکست خودش لذت میبره و بیشتر سعی می‌کنه که خودش رو شکست بده و به کمک اندرو میاد....اگر در زندگی به امید نیاز دارید حتما این فیلم رو ببینید این شلاق درد داره اما لذت بعدش خیلی خوبه...این فیلم به حدی همه چیزش جفت و جوره که میگی باید دنبال یک ایراد بگردم? مگه میشه یه فیلم آنقدر خوب باشه...شاید رابطه عاشقانه اندرو...نمی‌دونم!بود و نبودش مهم نبود...
اگر میخواهید این فیلم رو ببینید بهتون توصیه میکنم حتما قبلش یک غریق نجات همراه خودتون داشته باشید چون به شدت غرق فیلم میشید.خیلی لذت بردم

یک تسخیر ناپذیری ساده
من معمولا برای نقد هیچ فیلمی با تعریف از بازی یک بازیگر شروع نمیکنم اما خیلی باید قدرتمند باشی که کوین کاستنر باشه.اندی گارسیا باشه.رابرت دنیرو بی نظیر و بزرگ باشه و بازی تو به چشم بیاد آقای شون کانری روحت شاد
این فیلم یک قصه ساده داشت که هیچ گره پیچیده ای در اون نیست ما غرق داستان فیلم میشیم و دوست داریم بدونیم چه اتفاقی میوفته (با اینکه قابل حدسه) این قصه کاملا کلاسیک مسیر رو طی می‌کنه دقیقا همون مسیری که هفت دلاور یا جی و ویرو طی می‌کنند اون هم با کشتن دو نفر از اعضای چهار دلاور حاضر در مأموریت نجات شهر....حتی در پایان فیلم قهرمان همه چیز رو میزاره و به سمت سرنوشتش می‌ره (در فیلم شعله هم هنگام مرگ یکی از دو رفیق جسمی در دستان رفیق دیگر قرار داره و در این فیلم یک کلید در دستان شون کانری قرار میگیره که کوین کاستنر اون رو برمیداره)
خب یک گانگستر خونخوار و یک افسر وظیفه شناس و یک تیرانداز کار بلد و پلیس های فاسد و یک پلیس کاربلد که قبل تر یک استاد به تمام معناست و همون پیر خردمند و یک حسابدار ساده و با نمک که این دو گزینه آخر خواهند مرد....خب از تماشای همچین فیلمی لذت ببرید...همه چیز برای تماشای یک اثر جنایی آماده است
در این فیلم هم بی اعتمادی به قانون حرف اول رو میزنه تا جایی که چهار دلاور برای اجرای قانون مجبور به فرار از قانون میشن!حتی وقتی برای کشف یک محموله عازم میشن یا وقتی خانواده کوین کاستنر در خطرن و... در تمامی موارد قانون خطرناک ترین مسئله است.و از پلیس ها فراری هستند
خب فیلم نامه در مقابل ... دیدن ادامه ›› کارگردانی و بازیگری و موسیقی قطعا از سطح پایین تری برخورداره به طوریکه شاید اگر اسم نویسنده رو از فیلم نامه بگیریم کسی متوجه نشه که چه کسی این فیلم نامه رو نوشته.
این فیلم بر کلیشه استواره...اما کارگردانی و بازی و موسیقی فیلم رو تبدیل به یک فیلم ماندگار میکنه
نکته طلایی کارگردانی خیلی خوب به سبک دی پالما و حرکت با دوربینه.......
از شروع فیلم که دوربین از بالا همه چیز رو نشون میده (مثل یک جاسوس)و بعد از اون همه چیز را به ما از زاویه دید خودمون نشون می‌ده.حتی در صحنه بعد و گم شدن دوربین در فضای رفت و آمد مردم.و کشته شدن شون کانری از دید بیننده که شخصیتی ناشناخته وارد کادر میشه و بعد مرگ شون کانری و.....
موسیقی فوق العاده موریکونه که نیازی به هیچ تعریفی نداره و فقط باید شنید و شنید.....
و امان و امان از سکانس ایستگاه قطار........اون کودک و مادر و رفیق و انتقام و دو دلی.....

دیدمش گفتم منم.نشناخت او.....
من این فیلم رو در اتوبوس و با موبایل دیدم اون هم با کلی خستگی... این فیلم باعث شد من ساعت سه صبح در مسافرت و در راه برگشت به ازنا(لرستان) نسخه زبان اصلی فیلم رو ببینم و لذت ببرم و چی بدتر از اینکه خودت رو در اون فیلم ببینی؟وقتی تماشاگر خودشو توی یه فیلم ببینه یعنی یه قسمتی از زندگیش در اون فیلم بوده و بس.با این تفاوت که ازنا هنوز هم سینما نداره.پلاتو نداره.سالن تئاتر هم نداره...9 ماه انتظار شبانه توتو برای النا که در کمتر از ۹ دقیقه در فیلم به ما نمایش داده میشه.... اما اون انتظار خودش یه فیلم جدا بود که به ما میگه همیشه امیدی هست حتی وقتی نیست
فیلم چی بود؟احساس و احساس و احساس.اونقدر که از خودت میپرسی چیه این سینما اصلا؟تمام تن من داره میلرزه.(مثل عادل فردوسی پور)چرا نقد رو به این شکل می‌نویسم؟چون جوری احساست رو درگیر می‌کنه که انگار همه گیرهای زندگیت قبل از اون هیچ بوده.این فیلم میگه باید نابینا شد و دید و باید عاشق هر کاری بود که انجام میدی همین که ساعت سه صبح توی اتوبوس باشی و مثل توتو عاشق باشی یعنی....
همه ما به یه آلفردو نیاز داریم که بهمون بگه تنهایی منتظر بودن خوب نیست بیا دو تایی تنها باشیم که خیلی خیلی بهتره
باید رها کرد و رسید.مثل مادر توتو که پسرش رو رها کرد.مثل آلفردو مثل خود توتو و النا که بعد از سی سال عشق ... دیدن ادامه ›› رو پیدا کرد
در سکانسی که تو تو برمیگرده مادر در حال بافتن بافتنیه.اما به چه راحتی هر چه بافت از هم باز شد!گاهی هر چقدر بجنگی و ببافی نمیشه که نمیشه.فکر می‌کنی قوی شدی.اما نه همش خیالت بوده
مادر وفاداری رو نشون داد اینکه وفادار باشی تنهایی و پسرش خیلی دیر اینو فهمید‌.گاهی باید با واقعیت کنار بیای مثل همون مردی که چهل سال گفت این میدون مال منه ولی اونم آخرش گفت دیگه اینجا زیادی شلوغ شده و از میدون رفت....
این فیلم سرزمین بوسه های انتهایی همه امیدهای زندگی هامون بود
این فیلم قصه امید بود حتی وقتی توتو میدونست النا ازدواج کرده و بچه داره و بازم رفت توی سینما متروکه تا دنبال آخرین نامه النا بگرده تا ببینه آیا اون در برگه یادداشت نوشته:توتو من منتظرت میمونم.تا بدونه عشقشو درست انتخاب کرده و در نهایت اون نامه رو پیدا کرد...
و در نهایت آلفردو که سر حرفش موند و تکه های فیلم های که در اول فیلم به توتو قول داده بود پیش خودش نگه داره بهش برگردوند
و چه شخصیت پردازی بی نظیری داشت و چه کارگردانی خوبی و چه فیلم نامه خوبی.و چقدر به نظرم هر سه مقطع زمانی کودکی و بزرگسالی و میان سالی توتو هر کدوم فیلمی جدا بود.لذت بردم