1- دیشب نمایش را دیدم. رقص روی لیوان ها را هم ندیدم اما به نظرم مشکلی در دریافت فهم کار ایجاد نمی کند. تعداد زیادی از افرادی که دیشب همراه من نمایش را می دیدند در صحنه هایی که خنده دار نبود می خندیدند ! حکم کلی نمی توان داد اما به نظرم خیلی از افرادی که از کار خوششان آمده همین ها هستند. به نظرم برای خالقی که چنین اثری ارائه می دهد وقتی مردم بیخود می خندند باید احساس بدی باشد. یعنی با کار ارتباط برقرار نمی کنند....
2- به نظرم یک نمایشنامه نیمه تمام بود. انگار هنوز تمام نشده آمده برای اجرا. نه فرم کار و نه روایت قوام و یکپارچگی نداشت. بازی ها هم خوب نیست. هر چند استفاده از دیگر مدیوم ها مثل کارهای دیگر کوهستانی خوب است.
3- سالگشتگی بیش از هر چیز دارد از چیزهای بیرونی برای خودش اعتبار می گیرد از مفهوم سالگشتگی در شعر شاملو تا داستان اروفه. کاری که خوب باشد لازم ندارد ارجاع مستقیم بدهد و هی بلند بلند بگوید نگاه کنید من هم عین همان ها هستم. نمایش بیشتر وانمود می کند که حرفی برای گفتن دارد. وگرنه تکرار بی سر و ته داستانی کلیشه ای از باخوانی رابطه ای است که تمام شده و دیگر هیچ.