سیاوش چراغی پور، بابا فشلوان تئاتر بینوایان بود و پارسا پیروزفر ، ماریوس... از آن تئاتر تا این تئاتر چه سال‌ها که مثل برق و باد گذشته و چه اتفاق‌ها که در نمایش ایران نیفتاده.
پارسا پیروزفر هر چند وقت یک‌بار کاری را به روی صحنه می‌برد که هر بار هم تحسین بیشتر مخاطبان را برمی‌انگیزاند اما نه تحسینی که از سر احساسات محض باشد. نمایش پیروزفر تفاوت زیادی با خیلی از کارهای دیگر دارد و ایده‌های تئاتری و خلاقیتش به این تفاوت‌ها دامن می‌زند. بر پهنه‌ی دریا لحظه‌های تئاتری زیبایی را برای من رقم زد، هر چند از متن استعاری مروژک زیاد خوشم نیامده باشد اما اجرا عالی بود.