قبل از هرچیز واجبه که بگم این صرفاً سلیقه و نظرِ شخصی من به عنوان بیننده‌ست اما اجرای امشب من رو راضی نکرد و اصلی ترین دلیل این بود که از شروع تا انتهای نمایش متوجه این مسئله می‌شدیم که کارگردان تمام تلاشش رو کرده تا کلیشه تأثیر قابل توجهی روی اثرش نداشته باشه اما متأسفانه اولین نکته‌ی منفی این تئاتر همون چیزی بود که گروه تمام تلاششون رو برای فرار از اون کرده بودند، کلیشه!
بیش از هر چیزی این دیالوگ‌ها بودن که منو مأیوس میکردن، جملات جسته و گریخته‌ی کلیشه ای که بدون هیچ شاخ و برگ و تأثیر گذاری تو هوا رها میشدن و بعد از اون بازیِ بد بازیگرهایی که بازی های درخشانی رو توی کارنامشون دارن. یعنی شاید ما تنها شاهد یک سوم از پتانسیل بازیگرها بودیم... که البته من فکر میکنم این ضعف از کوتاهی بازیگرها در اجرا نبود بلکه دیالوگ‌های تکراری و بازیگردانی نادرست مسبب اصلی این اتفاق بود.. شاید اگر زمان بیشتری برای شخصیت سازی صرف می‌شد حداقل بازی ها دلنشین تر میشدن و میشد از نامنسجم بودن نمایشنامه صرف نظر کرد.. در نهایت باید بگم متاسفانه نمایش بر خلاف تمام زحماتی که عوامل این اثر کشیدن نتونست مفهومی که مدنظرش بود رو به مخاطب منتقل کنه...
اما جدای از این ها طراحی صحنه و طراحی لباس نقاط قوت نمایش بودن؛ حتی شاید بتونم بگم طراحی صحنه تنها چیزی بود که باعث شد تا آخر نمایش منتظر لحظه‌ی اوج داستان بمونم که متاسفانه اتفاق نیفتاد..