میثم خلیلی بازیگر، کارگردان

گاهی که نه...... همیشه انسان از خستگی روزانه به جای که خستگی را از تن او بیرون راند، به جای پناه می برد
گاهی اغوش یار
گاهی موسیقی
گاهی پیاده روی
گاهی فیلم
ولی اما برای ما (بازیگر ها و هنر دوست ها) چه جای برای رسیدن به ارامش وجود دارد؟
صحنه اجرا
لوکیشن فیلم برداری
تماشای اجرا های تئاتر
حتی اگر جان ادامه دادن نباشد انگار ابی هست روی اتش

همیشه به این فکر می کنم که سن آدما همیشه اونی نیست که تو شناسنامه می‌نویسن
بعضی‌ها تو سن جوانی پیرن و بعضی ها هم مثل ما که بهمون میگن (تئاتری)و بعضیا هم لطف دارن میگن (دلقک،الاف وغیره......
خواستم بگم ما هر کاری که اجرا می رم از عمرمون حساب میشه
و من الان یه کودک خردسال ام
این ها رو گفتم که بگم این دنیا(تئاتر) شاید برای شما فقط یه سرگرمی باشه ولی برای من و هم نسل های من یه دنیای قشنگ و زیباست که داخلش حس شادی و احساس خوب داریم و این برای ما از دکتر و مهندس شده خیلی خیلی باارزشه

بعضی وقتا که لب بالکن داری سیگار دود می کنی و غرق تو فکر و خیالی
من همیشه تو این جور موقعیت ها به این فکر می کنم که ما چقدر کار فاخر و ارزشمند رو نتونستیم ببینیم
مثل کار های بهرام بیضایی علی نصیریان محمد علی کشاورز و خیلی از نامداران و صاحب سبک های این دنیای زیبا و جادویی
همین طوری به خودت میای می بینی داره آفتاب میزنه و جا سیگاری پره فیلتر سیگاره