آخیش. بعد یه پپرونی فاسد مشمئز کننده یه نمایش خوب دیدم.
متن و بازی‌ها و کارگردانی و ... همونطور که توقع داشتم بسیار خوب بودن.
عالی بودین

نمیدونم کارگردان نمایش خودشون جای ردیفهای ۱۲ بعد ( باکس چپ ) نشستن و نمایش رو ببینند یا خیر.
چون من که ردیف ۱ بودم به لطف طراحی صحنه بی‌نظیر( یک کرکره بسته جلوی ما قرار داده بودند ) مقداری از نمایش رو درست نمیدیدم.
صداها هم بسیار آروم بود و باید سعی می‌کردم لبخونی هم بکنم که شاید متوجه بشم ولی چون یا کرکره بود یا پشت بازیگر به ما بود باز با مشکل مواجه میشد.
به نظر من ایده متن و ابتدای نمایش خوب بود ولی پرداخت و ادامه خیر.
در کل خیلی دوست نداشتم.

متاسفانه به هیچ وجه متن رو دوست نداشتم. و این مورد برای من اصلی ترین بخش هر نمایشی هست.
داستان به اون زیبایی و پر از نکات روانکاوانه و ... جوری خلاصه شدند که اصل کشمکش بین راوی و همسرش و حالات روحی و روانی اصلن درنیومد.
به نظرم فقط گند زده شد تو یکی از زیباترین رمان های داستایوفسکی.
باز کمی بازی آقای ابر اون رو نجات داد.
به نظر من قبل از دیدن نمایش رمان را نخونین که این حس من رو نداشته باشین.
یا رمان نازنین با ترجمه یلدا بیدختی نژاد رو در آرامش بخونین و از همون لذت ببرید

با درود.
این نمایش سلیقه من نبود. متن و بازی‌ها و نور را دوست نداشتم

با درود.
من بازی‌ها رو خیلی دوست داشتم و به نظرم بازیگران خیلی خوب از پس کار برآمدن. طراحی صحنه هم خوب بود. ولی مشکل اصلی من با متن بود که با سلیقه من جور نبود و بنظرم این نوع متن‌ها کارکردشون برای زمان الان نیست ( این نظر من هست و قطعن خیلی‌ها متن رو دوست داشتن ).
چند تا مورد اذیت کننده هم در طول نمایش بود که امیدوارم اصلاح بشه.
اول درجاهایی صداهای پس زمینه پخش می‌شد مثل صدای رادیو که شدیدن بلند بود و گوشخراش و اذیت کننده. کمی صداش رو کمتر میکردن بهتر بود.
و اینکه چرا باید ۳ بار پشت سرهم بازجو سیگار بکشه؟ در فضای بسته نهایتن همون یک بار هم کافیه

با درود.
تبریک میگم به همه عوامل اجرایی این کار زیبا. در جشنواره هم آغاز برنده هر عنوانی شدید قطعن لیاقتشو داشتین.
بالاخره امسال یه کار زیبا دیدم. هم متن هم کارگردانی هم بازیها، نور و دکور و ...، همه عالی بودن.
فقط یه نکته ای: صدای بازیگرها در ابتدای نمایش واضح شنیده نمیشد.

با درود.
اصلن این نمایش رو دوست نداشتم. به نظر من یه شلم شوربایی بود. یه آش شله قلمکاری که بد مزه بود.
متن که برای من هیچ جای صحبتی نداره. بازی‌ها هم بد بود. من که هیچ ارتباطی با کار نتوستم برقرار کنم.
درضمن نمیدونم این چه کاریه برای خندوندن ده بار یک کلمه یا جمله ای رو تکرار میکنین که تازه اون هم بیمزست.
یه بار گفتین "پفیوز"، خندیدیم.(که البته اون هم خیلی خنده نداشت) دوبار گفتین لبخند زدیم، بار سوم هیچ احساسی نداشتیم ولی بار چهارم به بعد گفتیم چه غلطی کردیم همون بار اول بهتون خندیدیم.
در کل آقای عبدی گفتن اگر دوست نداشتیم به دشمنانمون توصیه کنیم برن ببینن منم همینکار میکنم. اگر اینجا کسی احساس خصومت یا دشمنی با من داره بره رو صندلی‌های ناراحت هامون این نمایشو ببینه

با درود.
نمایش دیدم ولی تیاتری ندیدم. کنسرتی که بیشتر شبیه یه دورهمی بود که یه گروه ساز هم میزدند و میخوندن و فریاد میزدن. اگر آهنگاشونو گوش دادین و دوست دارین برین بهتون خوش بگذره ولی اگر اهنگاشونو گوش ندادین به نظرم وقتتونو تلف نکنین ( من که آهنگها و شعرها رو دوست نداشتم و سلیقم نبود). تماشاگرها هم که چون اومده بودن دورهمی دایم حرف میزدند و ... .
خلاصه برای من تجربه دلچسبی نبود.
چقدر دوست داشتم ایمان صیاد برهانی رو رو صحنه تئاتر ببینم نه این نمایش که اسمشو نمیدونم چی بزارم.

با درود.
چند وقت پیش راجع به پرفورمنس میخوندم و اینکه ریشش ( happening) و به معنی اتفاقی دیدنی هست.
شما یک اتفاق دیدنی رقم زدین. بی‌نظیر بودین. مبین حسین زارعی عالی بودی.
شاید حدود بیست تا سی درصد روایت رو متوجه نشدم ( اون هم به دلیل کمبود اطلاعات خودم از نمایشنامه مکبث هست که فقط خلاصه ای ازش خوندم ) ولی از اجرا لذت میبردم.
چقدر شروع و پایان خوب و زیبایی داشت این نمایش.
امیر مسعود فدایی دمت گرم که این تئاتر رو معرفی کردی.
درضمن مانیفست و بیانیه ای هم درکار نبود.

با درود.
نمایشی بود که در جمع دوستان دیدنش لذتش دو چندان شد. سپاس از خانم سوزان که باعث این دورهمی بودن .
دوستان خوشحال شدم از دیدنتون. به امید دیدارهای مجدد

با درود.
مرحبا به این خلاقیت. آفرین به شما . عجب نمایشی بود. خندیدم و بیشتر از اون محو هنرنمایی و نمایش زیباتون بودم.

همه چی خلاقانه بود. حتا اسم مَثلِث که انتخاب کردید. اول فکر میکردم فقط بخاطر ارجاعتون به مکبث هست. ولی خود نمایش رو که دیدم فهمیدم حتا تو انتخاب اسم هم کلی فکر شده دیگه بقیه چیزها که بماند.

موفق باشید و همیشه بدرخشید.

با درود.
۲ ساعت ببینید و لذت ببرید و نفهمید زمان چجوری میگذره. ( فکر میکنم نمایش بیشتر از یک ساعت و نیم هست )
من که بسیار از دیدن این نمایش کِیف کردم و کلی از متن و بازی‌ها و به خصوص گروه نوازندگی عالیتون لذت بردم. همه چیز دست به دست هم داده بود تا یه نمایش کامل و خوب ببینم.
نمایشی که تم روحوضی داره ولی حتا اگر ازین سبک خوشتون نیاد ( بواسطه برخی افتضاحهایی که در گذشته دیدیم) این یکی فرق میکنه و به نظرم ارتباط خوبی با تماشاگر برقرار میکنه.
چجوری انقدر زود تعویض صحنه و تغییر لباس و گریم انجام می‌دادید؟ به بقیه نمایش‌ها هم یاد بدید
موفق باشید. باز هم به دیدارتون خواهم آمد اینبار با گروهی از دوستان و خانواده