«هم‌هوایی» فوق‌العاده بود.
ترکیب بی‌نظیر و پرظرافتی از نوستالژی دهه شصت، شخصیت‌ها و داستان‌های واقعی، احساسات زنانه، عشق‌ و حماسه.
اجرایی بسیار تأثیرگذار، با نمایش احساساتی حقیقی، بغض‌های فروخورده و اشک‌های غلتان در دوسوی صحنه.
و امشب این گنجینه با حضور همسر شهید دوران، جلای دیگری نیز به‌خود گرفت.

از همه عوامل این اثر باارزش سپاسگزارم.

این فیلم یک اثر فوق‌العاده و کم‌نظیر در سینما (نه فقط سینمای ایران) است که ارزش چندین بار دیدن را دارد.
تکلیف آقای مکری که روشن است. ایشان نیازی به تبریک من ندارند، من به خودم تبریک می‌گویم که موفق شدم تماشاگر اثر باشکوهشان باشم.
پدیدار شدن چنین هنرمندی در عرصه سینمای ما یک اتفاق بزرگ است ولی دوست ندارم خلق این اثر را یک «اتفاق» بدانم.
امیدوارم به‌زودی شاهد اکران عمومی فیلم باشیم، تا هم دیگر عاشقان سینما بی‌بهره نمانند و هم ما بتوانیم دوباره و چندباره فیلم را ببینیم.

راستی این عبارت «شنبه‌لوکی» از کجا میاد؟