بسیار عالی و فوق العاده
تصویر برداری و کارگردانی و بازی و داستان و فرم و همه آنچه که یک سینما به معنای ناب خودش به اون احتیاج داره، هرچند که تمام این المان ها جا برای پخته شد و تبدیل فیلم به یک شاهکار رو داشتن.
بر خلاف نظر دوستان معتقدم پایان فیلم خیلی زیبا و خاص و فارغ از هرگونه اتفاق کلیشه ای بود.
به نظرم فیلم متاثر از شاهکار "روزی روزگاری در آناتولی" نوری بیلگه جیلان بود، حداقل منو که خیلی یاد اون انداخت.

فیلمی با موضوع جدید در سینما ایران و جذاب
بلاخره بعد از فیلمهای خوب ولی با موضوع های تکراری پس از ظهور و موفقیت فرهادی و دنباله روهای ایشان و حضور همیشگی فیلمهای خالتور ژانر عطارانی!، یکی جرات و جسارت کرد و یه فیلم با موضوع و طرح جدید ارایه کرد که تا همینجاش جای تقدیر و تشکر داره. ظهور کارگردانای جوونی مثل نظام دوست و مکری و بقیه، آدم رو به آینده سینمای داغون و فاسد امیدوار میکنه.
از همون اول و تیتراژ خلاقانه فیلم میشه فهمید که با فیلمی متفاوت مواجه ایم. بازی همه بسیار خوب و بدون نقص بود. فیلمبرداری و تدوین بسیار عالی فیلم هم جای دستمریزاد داشت.
و اما در مورد فیلمنامه هم باید اضافه کنم که با کمی تغییر و شاید اقتباس از فیلمهای هم سبک خارجی و یا حتا حذف 1-2 سکانس اضافه که نیازی به نمایش نداشت و مخاطب آگاه خودش در طول فیلم به طور واضح متوجه اونا میشد و تغییرات کوچک دیگر، میتونست یک فیلم موندگار رو بسازه اونم تو شرایطی که اینروزها حضور این نوع فیلم ها رو کمتر تو سینما شاهدیم.
یه توصیه هم به دوستانم دارم که نکات و نقدهای ریزبینانشون رو میخوندم، اونم اینکه ما لزومن همیشه هم نباید دنبال جواب سوالهایی که تو ذهنمون ایجاد میشه از زبان کارگردان باشیم تو سینما و نتیجه گیری خودمون و درگیرشدن در فیلم خودش نشونه موفقیت فیلم میتونه باشه (نه البته همیشه) هرچند که در سکانس ... دیدن ادامه ›› یکی مونده به آخر هم یکی از کارآگاه ها میگه : شاید ما باید خودمون هم بازی کنیم تا بفهمیم ...
در آخر هم نظرم اینه که اگر این امیدواری به آینده سینما رو از شروع نوپا همین جریانات اخیر سینمایی میبینید، باید حمایت کنیم تا بقیه هم جرات حضور و ظهور و سرمایه گذاری پیدا کنن وگرنه سینما روز به روز در مرداب خالتورها بیشتر فرو میره.