شاهین زرگر فعال هنری

امشب خوشبختانه برای بار دوم به تماشای این نمایش نشستم و با وجود تکرار این تجربه همچنان سرتاسر نمایش برام جذاب بود و با این تفاوت که اینبار تونستم با لذت بیشتری کار رو دنبال کنم و ذکر این نکته که نمایش امشب چند برابر نسبت به روز های اولیه عالی تر شده بود. تنها مسئله ای که وجود داشت عدم تحویلِ به موقع سالن به این گروه بود که باعث تاخیر بیشتر شروع نمایش شد و صداهای اضافه ی اجرای در جریانِ سالن مجاور که وسطِ اجرای این نمایش به گوش می رسید و مقداری آزار دهنده بود، با توجه به این که اجرای این اثر دیگه احتمالا تمدید نخواهد شد تبلیغ نمایش آنچنان کاربردی نداره(البته به خودی خود اونقدری خوب بوده و هست که نیاز به تبلیغ اضافی هم نداره) اما دوست دارم از بُعد دیگری به این نمایش بپردازم، لذتی که تماشای این اثر برای من داشت مجموعه ی یکدست و یک انرژی از اعضای این گروه بود، از دوستانِ گروه فرم گرفته تا بازیگر های دیگر و گروه موسیقی و حتی عوامل پشت صحنه، که این انرژیِ مثبت جاری شده از سمت همگی اعضای گروه این نمایش کاملا مشهود بود و به مخاطب هم منتقل میشد، و در مجموع «حالِ همه خوب بود»، که به نظر من یکی از با ارزش ترین اتفاق ها میتونه همین باشه، و در نهایت همین انرژی ها و یک خاطره ی خوبه که باقی میمونه. تبریک میگم به کارگردان اثر که به خوبی تونست این جمع رو در کنار هم حفظ و هدایت کنه، و خداقوت میگم به تهیه کننده ی محترم نمایش که حمایت و پوشش خودشون رو در جای مناسب و قابل دفاعی ارائه کردن.
از نکات مهم و محسوسِ دیگه باید اشاره کنم به احترامی که آقای آبجار و آقای والا به عنوان سرپرست و نماینده های گروه نسبت به مخاطبین و تماشاچی ها دارن و برخلاف خیلی از افراد به ظاهر تئاتری تماشاچی رو به چشم اسکناس و سالن پر کن نگاه نمیکنن، که یکی از کوچک ترین نمونه هاش میتونه استقبالشون در بدو ورود و بدرقه موقع خروج تماشاچی ها باشه.
در مجموع امید به این که چنین گروه هایی پایدار و بیشتر باشن که یکی از عناصر مهمی که تئاتر ما این روز ها به شدت لازم داره گروه های یکدل و سالم و بی حاشیه‌ست.
دمتون گرم، خداقوت و همیشه درخشان باشین همگی❤️💫

خداقوت میگم به تمام اعضای گروه این نمایش، در ابتدای تماشا کمی سخت تونستم با موضوع اصلی متن ارتباط برقرار کنم اما رفته رفته تونستم در فضای کار قرار بگیرم، در رابطه با هنرنمایی بازیگر ها دو هنرمند از جمع بازیگر ها نظرم رو خیلی جذب کردن اما به منظور احترام به زحمات سایر بازیگران ازشون اسمی نمی برم،‌ نکته ای که کمی برای من مورد پسند نبود بیش از اندازه ایرانیزه شدن متن بود،‌ از شوخی ها گرفته تا بعضی جملات و موقعیت ها که در یک حالت بلاتکلیف من رو به عنوان مخاطب قرار میداد و شاید توقع من این بود که کار یا بومی سازی میشد یا به اصل متن پایبند میموند تا این که ایرانیزه ی نصف و نیمه باشه (امیدوارم منظورم رو به خوبی تونسته باشم منتقل کنم)، در مورد الهه ی جنگ اما نکته ای که باید اشاره کنم: اول خسته نباشید میگم به خانم خدادیان و آقای چاره خواه که انصافا فرم زیبایی به مخاطب ارائه کرده بودن اما از دید من شاید زیباتر می بود که با مفهوم دقیق تری ما شاهد فرم و حرکت بودیم، برای مثال در هنگام حرکت من انتظار یک فرم تماما اسپنیش داشتم اما گاهی به سمت باله میرفتم و گاهی سماع و نکته ی مهم دیگر قرار گیری در زمان و مکان نامناسب این دو هنرمند بود در پایان نمایش و به نوعی رورانس که همزمان باید اجرای فرم رو تماشا می کردیم و معرفی اعضای نمایش رو هم میدیدیم و از دید من شاید اگر جداگانه ولو کوتاه تر شاهد این اتفاق می بودیم روند جذاب تری رو شاهد بودیم.
اما در پایان این نکات چیزی از ارزش زحمات تک تک هنرمندان این اثر کم نمیکنه و نباید منکر هنرنمایی تک تک اونها بود.
همگی خسته نباشید و براتون آرزوی موفقیت دارم.

با درود
در روز های ابتدایی اجرای این نمایش به تماشای اون نشستم، از شروع تا لحظه ی پایانی با توجه به کم و کاست های جزئی از کلیت اثر لذت بردم و بیشتر از این که درگیری محتوایی با نمایش داشته باشم و دنبال محتوای فاخر خاصی باشم همونجوری که از ابتدا با دید تماشای یک اثر بامزه وارد سالن شدم در پایان هم با همون دید خارج شدم، شاید از دیدگاه من توجه به نکاتی از قبیل: حفظ دوره ی زمانی در متن و نقاط طنازانه و شوخی های درخور همون دوره، تناسب بیشتر اجرای فرم با موضوعیت داستان و کمی نگاه ریزبینانه تر نسبت به اجرای کاراکتر (ملک الموت) میتونست جذابیت این نمایش رو چند برابر کنه.
اما با وجود تمام نکات در پایان باید اشاره کنم تماشای این اثر برای من به شخصه لذت بخش بود و حضور و اجرای بازیگر ها مورد رضایت بود و از اجرای بی نظیر گروه ول شدگان هم نمیشه چشم پوشی کرد(فقط ای کاش در زاویه ی دید بهتری بودن)، مجموعا خداقوت میگم به تمامی اعضای گروه (ایرج زهره منوچهر) و برای همگی آرزوی موفقیت دارم و بسیار متمایل هستم که دوباره تماشاچی این نمایش باشم.

امشب به تماشای نمایش «یِرما» نشستم، و چقدر برام جذاب بود دیدنش.
من همیشه از سالیان دور علاقه‌مند به زبان اسپانیایی بودم با این که هیچی هم ازش بلد نیستم
و جدا از اون، مدت تقریبا طولانی ای هم هست که علاقه‌مند شدم به آثار (لورکا) که از خوندن نمایشنامه هاش خیلی لذت بردم.
وقتی متوجه شدم قراره این نمایش اجرا بشه خیلی مشتاق بودم برای دیدنش اما وقت نمیکردم تا این که سرانجام تونستم، و چقدر برام جذاب بود از ایده‌ی کار و اجرا و کارگردانی گرفته تا اجرای بازیگرهایی که فکر کنم اکثرشون اصلا تجربه‌ی بازیگری نداشتن و صرفا دانشجوهای مترجمی زبان اسپانیایی هستن.
با این که هیچی از زبان کار متوجه نشدم(البته زیرنویس فارسی هم داره اونجا) ولی ترجیح دادم اسپانیایی بشنوم و بازی ها رو تماشا کنم(البته اینم بگم چون قبلا خونده بودم نمایشنامه رو کلیتش رو می دونستم) ولی خیلی لذت بردم و اونقدری همه مسلط بودن که حس میکردم رفتم توی دل اسپانیا دارم تئاتر میبینم.
اینم مثل هر کاری نقاط قوت و ضعف خودشو داره به هر حال ولی میشه از ضعف ها چشم پوشی کرد و لذت برد ازش.
این نمایش اونقدر استقبال ازش شده که تمدید شده بازم، من نمیدونم اگه پیشنهاد کنم ممکنه شما هم ازش لذت ببرید یا نه ولی من که خیلی بهم چسبید اون مدت زمان و دوست نداشتم تموم بشه کار.
در آخر خداقوت میگم به این تیم و البته کارگردانش که مشخصاً زحمات زیادی کشیده برای به ثمر رسیدن این نمایش.