هفت ساعت زندگی در دنیای برادران کارامازوف
جایی که هنر زنده بود و نفس می‌کشید. بازیگران و تماشاگران، بی‌وقفه میان واقعیت و نمایش رفت‌وبرگشت داشتند، تا جایی که مرزها کم‌کم رنگ باختند.
زمان؟ انگار گم شده بود.
همه چیز در جریانی روان و پیوسته حل شده بود، و تو، بی‌آن‌که بفهمی، بخشی از آن شده بودی.

و اما بازیگران؛ نقش‌آفرینی هر کدام به تنهایی جای تقدیر و خسته‌نباشید دارد. سجاد حمیدیان که ثابت کرد بهترین انتخاب برای شخصیت فیودور بود. آقای مجید آقاکریمی در تمام صحنه‌هایش، آرامش، تسلط و حرفه‌ای‌بودنش حس می‌شد. مریم نورمحمدی در انتقال آنچه باید منتقل می‌شد، بی‌نقص بود و در درک درد، عشق و تضادها، تماشاگر را به راحتی با خود همراه می‌کرد.
خسته نباشید ویژه و تبریک می گم به آقای اشکان خیل نژاد