این نوشتار در ادامه ی نظر قبلیم در مورد این نمایشه که همونطور که قبلاً هم گفتم، این سبک اجرا مورد پسند من هست و تونستم برای بار دوم و با تمرکز بیشتری به تماشا بشینم.
در ابتدا باید بگم همونطور که حدس میزدم اجرای این سبک نمایش امکان داره مخاطب رو جذب نکنه و برای گروه اجرایی ریسک بالایی به همراه خواهد داشت که نظرات و نمره نمایش خودش گویای همین موضوعه.

نمایش، خط زمانی ترتیبی نداره و مکرراً از لحظه ی حال یعنی برزخ کنونی به لحظه هایی که روح دختر خاطراتش رو به یاد میاره تغییر میکنه و مخاطب مرتب به نقطه های زمانی مختلفی پرت میشه.
در اصلاح نظر قبلیم باید بگم اینکه ابتدای نمایش دیالوگ و شرح ماجرا از زبان چهار کاراکتر بصورت ناهمگون ادا شد در واقع خود بیانگر وضع پریشانی روح دختر بود یا شاید بهتره بگم این حس رو به من القا کرد.
از افکتهای صوتی و همچنین موسیقی به طرز دقیقی و به جا استفاده شده بود و مجدداً باید بگم نورپردازی هم عالی بود.
نقطه عطف اجرا برای من اتصال ... دیدن ادامه ›› پایان نمایش به ابتدای نمایش بود که خیلی هوشمندانه با فوکوس نور بر کاراکتر، انتخاب دیالوگ مناسب و ناپدید شدن ناگهانی اون صورت گرفت.

در کل اگه این نوع اجراها رو بپسندین، قطعاً رضایت این اجرا رو هم خواهید داشت.

همچنان آرزوی موفقیت میکنم برای تمامی اعضای گروه نمایش

اولین بار بود تجربه دیدن نمایش در سالن هیلاج رو داشتم. این سالن بخاطر محدودیت فضای بیرونی توان تراکم جمعیت تماشاچیان رو نداره. درسته که به دلیل نوع اجرای این نمایش این سالن انتخاب شده بود اما با اینکه سالن استاد سمندریان صندلی و کیفیت صدای خوبی نداره اما به دلیل فضای بیشتر و تشابهش با هیلاج بهتر بود در این سالن به اجرا در میومد.
به محض اینکه سعی میکردم تمرکز کنم روی اجرا، از سیستم تهویه و خنک کننده سالن که درست بالای سرم بود آب روم چکه میکرد :))))
نورپردازی خیلی دقیق و حساب شده به کمک مخاطب میومد و سالن از کیفیت صدای مقبولی هم بهره میبره.
فرم و نحوه اجرای نمایش رو دوست داشتم.
در ابتدای نمایش چند خط دیالوگی که هر چهار نفر باید بطور همزمان میگفتند، به دلیل عدم بیان درست و اشتباه زمانی برای منی که در بالای سالن نشسته بودم گنگ و نامفهوم بود.
کاملا مشهود بود که برای این نمایش تمرینهای زیادی انجام شده. بازیها قابل قبول بود و بازیگران کاملا مسلط بر ایفای نقششون بودند (به جز چند لحظه ابتدای نمایش)
برای درک ایده و مفهوم متن منِ مخاطب نیاز به تمرکز بالایی داشتم اما در مجموع برام راضی کننده بود و اگه فرصتی بشه باز هم برای دیدن این نمایش خواهم رفت.
آرزوی موفقیت میکنم برای تمامی اعضای گروه نمایش

خدا بهمون صبر بده بابت نشستن یک ساعت و چهل دقیقه روی صندلی های نا راحت و احیاناْ شنیدن صدا از بلندگوهای بی کیفیت این سالن!
به امید اینکه یه نمایش خفن ببینیم با این تیم اجرایی.
در انتظار باز شدن بلیت های روز پنجشنبه .

نمایشهایی که قبلا با بازیگران دیگه ای به اجرا درومده شاید ناچار به مقایسه با اون اجراها بشن. مخصوصا اگه پارسا پیروزفر، هومن برق نورد و رضا بهبودی ایفای نقش کرده باشند.
از نظر من در اون نمایش هومن برقنورد (شخصیت Dave - طراح دزدی) نسبت به بقیه بازیگران به بهترین شکل ممکن اجرا داشت. اما Dave اجرای دیشب بیشتر یک شخصیت عصبانی و هیستریک داشت. استفاده از واژه "حرومزاده" توسط شخصیت Dave غلوآمیز و پر تکرار بود و بنظرم میشد از واژگان دیگه ای برای ابراز تنفر و خشم هم بهره برد.
من پیش از این افتخار تماشای اجرای دیگه ای از تیم نمایش دیشب رو نداشتم. در مقام مقایسه، به جرأت میشه گفت اجرای دیشب دست کمی از اون اجرا نداشت. با وجود دیالوگهای زیادی که داشت، بازیگران به خوبی از عهده نقش بر اومدند. تغییر دکور صحنه معطلی زیادی نداشت اگرچه شخصاً مایل بودم نور به حدی کم میشد که شاهد تغییر دکور توسط بازیگران نباشم.
شخصیت ریچارد با بازی مهیار اسلامی بیشتر به دلم نشست. شاید دلیلش این بود که بر خلاف بقیه شخصیتها متقابلا با یک مشتری (جیمز) برخورد داشت و حس بیشتری از یک مشاور املاک به من داد تا بقیه.
طول نمایش هم شاید بخاطر نمایشنامه کم بود. میشد با پر و بال دادن به شخصیت پلیس هیجان نقشها رو بیشتر کرد.
در کل نمایش دیشب راضی کننده بود برام و خوشحالم که به تماشا نشستم.
در آخر مثل همیشه آرزوی موفقیت میکنم برای تمامی اعضای گروه نمایش

به جز 15 دقیقه ابتدایی نمایش که درگیر درک و عمیق شدن بر موضوع نمایش بودم (که البته طبیعیه)، در مجموع از این نمایش لذت بردم
اجرای تمامی بازیگران، نور، دکور، گریم، کارگردانی، موسیقی و کیفیت صدای بلندگوها همه چی عالی بود.
ممنون ازینکه لحظات خوبی برای تماشاچی ها رقم زدید
به امید اجراهای بیشتر.
و البته آرزوی موفقیت میکنم برای تمامی اعضای گروه نمایش.