یک اعتراف
من وقتی اجرا را دیدم لذت بردم ولی کمی دلخور شدم که چرا رورانس نداشت تا تشویق کنیم و....
اما الان تشکر میکنم از جابر رمضانی
واقعا لازم است گاهی سکوت کنیم و دست و جیغ و هورا نکشیم، چه به توانایی ها ، چه به ضعف ها و چه به تصمیمات و سلیقه ها هم احترام بگذاریم
سکوت کنیم و بیاندیشیم...
تا نه شادی مان و نه ناراحتی مان و نه خشم ما خدایی نکرده باعث بهمنی نشود بر سر گروهی دیگر...
مرسی جابر رمضانی