«تأملی در شکوه دردناک آنچه مردی برای تمام فصول زندگی اش زیست»

بعد از تماشا...
از خود می پرسم که ما تماشاگران به راستی اکنون از درک کدامین درد آه می کشیم و این آه راه کدامین درمان را می تواند به روی ما بگشاید. برای من این آه، هر چند کوچک، می تواند نشان از چیز بزرگی باشد، آن قدر بزرگ که هیچ تحملش نکنیم و دوام حضورش را تاب نیاوریم و زود در پناه روزمرگی هامان سخت فراموشش کنیم....