بستگی به سلیقۀ شما دارد. این نمایش از نظر فنی کار ضعیفی نیست گرچه بی نقص هم نیست اما ارزش یک بار دیدن را دارد. ترکیبی است از تصویر و نمایش و در حین اینکه نمایش را می بینید بر روی پردۀ سفید انتهای صحنه طراحی های انیمیشنی و گرافیکی که برای رساندن مفهوم و فضای آن صحنه است را نیز مشاهده می کنید. در بین برخی از پرده ها نیز پاره ای انیمیشن ها و فیلم ها پخش می شود. بروشور این نمایش فراتر از معرفی نمایش بوده و برای خود کتابچه ای است که پیرامون شکل گیری و معرفی فضای نمایشنامه عرضه شده است. در زمینۀ بازیگری هم از نسرین درخشان زاده و بهرام تشکر شاهد بازی هایی نسبتاً قابل قبول هستیم. البته اگر خواهان دیدن بازی هایی پر تجربه تر و دارای مانورهای بیشتری در عرصۀ بازیگری هستید نمایش «نامه های عاشقانه از خاور میانه» را پیشنهاد می کنم. لیکن از دیدن «مارکس و کوکاکولا» هم ضرر نخواهید کرد چون نمایشی است که برای آن در حد خودش زحمت کشیده شده.

من نظرم را بالاتر نوشتم