تئاتر اودین را می توان گروهی آفرینشگر از هنرمندان معاصر دانست که دائم به سیر و سیاحت پژوهشی می پردازند و جوهره و توان خویش را درون چشمه های طلا -سرزمین های تئاترخیز- جلا می دهند. آنها معتقدند که هیچگاه با "تئاتر اول" یعنی تئاتر تجاری-کلیشه ای دولتی و "تئاتر دوم" یعنی تئاتر هیاهوگر آوانگارد رستگار نخواهند شد. بلکه "تئاتر سومی" وجود دارد که باید آن را در بُعد معنوی نهفته در فرهنگ ها و اسطوره های تبتی و یا در رقص اوریسی و کاتاکالی در هند، تئاتر کابوکی در ژاپن و در حرکات لطیف و زیبای رقص معبد کامبوجیان جست. آن هم با تاکید بر حرکاتی همچون: "گل های فریبنده باغ که قلب هر کسی را برای همیشه تسخیر می کند" (یکی از حرکات رقص معبد در کامبوج).

برگرفته از کتاب "تئاتر، جزیره کوچک آزادی؛ یوجینیو باربا و تئاتر اودین" نوشته ناصر حسینی مهر